Bernard Mond
Z Wikipedii
Bernard Mond (ur. 14 listopada 1887 w Stanisławowie, zm. 5 lipca 1957 w Krakowie), generał brygady Wojska Polskiego, pochodzenia żydowskiego [1].
W czasie I wojny światowej walczył w armii austriackiej na stanowisku dowódcy kompanii, a później batalionu. W 1916 dostał się do niewoli rosyjskiej. Po ucieczce z niewoli w 1918 wrócił do armii austriackiej. W wojnie polsko-ukraińskiej w 1918 r. bronił Lwowa, był dowódcą odcinka "Cytadela". W wojnie polsko-bolszewickiej jako dowódca batalionu walczył m.in. pod Łomżą , Warszawą i Ostrołęką. Ranny pod Kijowem 6 czerwca 1920. Po opuszczeniu szpitala objął dowództwo 205 pułku piechoty. W 1921 dowodził obroną Wilna. W okresie międzywojennym dowódca kolejno 49 pułku piechoty w Kołomyi, od 1927 piechoty dywizyjnej 6 DP, od 1932 dowódca 6 DP. Barwna postać Krakowa, kibic między innymi klubu Wisła Kraków.
We wrześniu 1939 , jako dowódca 6 DP organizował obronę "korytarza pszczyńskiego" na który nacierała 5 DP. Dostał się do niewoli 20 września 1939. Osadzony w oflagach VII Murnau , IV B Konigstein i IV B Dossel.
Po wojnie wrócił do kraju. Pracował jako pomocnik magazyniera w magazynie materiałów budowlanych "Grzegórzki" w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Spis treści |
[edytuj] Awanse
- podporucznik - 1914
- porucznik - 1916
- kapitan - 1918
- major - 1920
- podpułkownik - 1922
- pułkownik - 1924
- generał brygady - 1933
[edytuj] Odznaczenia i ordery
- Order Virtuti Militari kl. V
- Krzyż Niepodległości z Mieczami
- Order Polonia Restituta kl. IV
- czterokrotnie Krzyż Walecznych
