Bitwa nad Metaurusem
Z Wikipedii
| Bitwa nad rzeką Metaurus II wojna punicka |
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
| Data | 207 p.n.e. | ||||||||||||||||
| Miejsce | nad rzeką Metaurus | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Republiki Rzymskiej | ||||||||||||||||
| Terytorium | Republika Rzymska (współczesny region Marche) | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| II wojna punicka |
|---|
| Ticinus – Trebia – Jezioro Trazymeńskie – Kanny – Nola 1 – Nola 2 – Nola 3 – Kapua 1 – Silarus – Herdonia 1– Gwadalkiwir – Kapua 2 – Herdonia 2 – Numistro – Asculum – Baecula – Grumentum – Metaurus – Ilipa – Krotona – Bagbrades – Zama |
Bitwa nad rzeką Metaurus w czerwcu bądź lipcu 207 p.n.e. miała miejsce w trakcie drugiej wojny punickiej.
W bitwie tej naprzeciw siebie stanęły armie Hazdrubala (30 000 zbrojnych) oraz rzymskich konsulów Gajusza Klaudiusza Nerona i Marka Liwiusza Salinatora (37 000 zbrojnych).
[edytuj] Przed bitwą
Na lewym skrzydle punickim stanęli Celtowie (Galowie), centrum zajęli Liguryjczycy. Prawe skrzydło Hazdrubal obsadził siłami z Libii i Iberii oraz 10 słoniami bojowymi. Po stronie rzymskiej naprzeciwko Galów stanęły siły Nerona (prawe skrzydło rzymskie), naprzeciw Liguryjczyków wojska Porciusa, naprzeciwko Iberów i Libijczyków lewe skrzydło rzymskie dowodzone przez Liwiusza Salinatora.
[edytuj] Przebieg bitwy
Bitwę rozpoczął atak lewego skrzydła rzymskiego pod dowództwem Liwiusza na prawe skrzydło kartagińskie dowodzone bezpośrednio przez Hazdrubala i Spaniardsa. Wkrótce do walki weszły wojska rzymskiego centrum. Bitwa była zacięta i długo żadna ze stron nie zdobywała przewagi. Atak prawego skrzydła dowodzonego przez Nerona na Galów został zatrzymany przez przeszkodę terenową - głęboki parów. Mając świadomość, że ta przeszkoda stanowi też barierę dla ataku Galów, Neron wycofał swoje siły z tego odcinka frontu, obszedł tyły wojsk rzymskich i przenikając niezauważenie na tyły prawego skrzydła kartagińskiego uderzył na zgromadzoną tam piechotę libijsko-iberyjską, wywołują całkowite zaskoczenie i panikę w szeregach wroga. Był to decydujący moment bitwy. Po zniszczeniu prawego skrzydła punickiego w rozsypkę poszła reszta armii kartagińskiej.
W walce poległ Hazdrubal oraz 10 000 jego ludzi. Drugie tyle dostało się do rzymskiej niewoli. Rzymianie stracili 2000 żołnierzy.
