Castrum doloris
Z Wikipedii
Castrum doloris (łac. - zamek boleści) – dekoracja żałobna przy katafalku stawiana dla uczczenia zmarłych, dodania splendoru uroczystości, zazwyczaj złożona z świec i kwiatów. Najbardziej okazała występowała w XVII w. i XVIII w. Przy trumnie stawiano alegoryczne posągi, tarcze herbowe, epitafium a nad trumną wieszano baldachim. W Polsce elementem takiej dekoracji w pogrzebach szlachty był portret trumienny. Ceremonia żałobna inscenizowana w kaplicy, kościele, zamku lub pałacu zmarłego trwała nieraz kilka dni.
Castrum doloris urządzano bądź przed pochowaniem zmarłego, bądź symbolicznie z okazji jakiejś rocznicy lub uroczystości, czasem wiele lat po śmierci, niekiedy w paru miastach czy krajach równocześnie.
W czasie ceremonii nad katafalkiem zazwyczaj rozpinano baldachim lub wznoszono dekoracyjną konstrukcję, wyposażoną często w
- posagi
- alegorie
- symbole i inne akcesoria
- jak emblematy
- tarcze herbowe
- ordery
- szlify
[edytuj] od setek płonących świec nadano Castrum doloris
- we Francji nazwę CHAPELLE ARDENTE
- we Włoszech CAPELLA ARDENTE ( łac. obóz boleści )
