Challenger 2
Z Wikipedii
Challenger 2 to czołg podstawowy produkcji brytyjskiej pochodzący z I połowy lat 90. Powstał on na bazie doświadczeń zebranych na swoim poprzedniku, czyli Challengerze 1. Miał on zastąpić w niedalekiej przyszłości swojego poprzednika. Należy do trzeciej generacji czołgów. Armia brytyjska swoje pierwsze Challengery odebrała 25 lipca 1994 r. Ten typ czołgu zamówiła Wielka Brytania (ok. 200) i Oman (38). Poważnie kupnem tego czołgu jest zainteresowana Arabia Saudyjska.
Spis treści |
[edytuj] Zastosowanie bojowe
Challengery brały udział w operacji w Kosowie oraz w wojnie w Iraku, gdzie wystrzeliły 540 pocisków odłamkowo-burzących oraz 1,9 tony amunicji przeciwpancernej ze rdzeniami ze zubożonego uranu.
[edytuj] Wersje
- Challenger 2E – wersja eksportowa. Zmieniona została w nim jednostka napędowa i wyposażenie.
- Most samobieżny "Titan" – zbudowany na bazie Challengera
- Czołg saperski "Trojan" – jak wyżej
- DTT (Driver Training Tank – pojazd szkolenia kierowców) – pojazd charakteryzuje się oszkloną nadbudówką i brakiem lufy
[edytuj] Dane Techniczne
Challenger 2E:
- Masa – 62,5 tony
- Załoga – 4 osoby
- Szerokość – 352 cm
- Prędkość maks. na drodze – 72 km/h
- Prędkość maks. w terenie – 42 km/h
- Silnik – MTU 883V-12 o mocy 1500 KM
[edytuj] Uzbrojenie
- Armata BAE Systems Rh 120/L55 kalibru 120 mm
- 2 karabiny maszynowe
- Świece zasłony dymnej
