Choristodera
Z Wikipedii
| Choristodera | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | zauropsydy |
| Podgromada | diapsydy |
| Rząd | choristodera |
| Nazwa systematyczna | |
| Choristodera | |
| Cope, 1884 | |
Choristodera – grupa wodnych gadów, które pojawiły się w triasie i dotrwały przynajmniej do końca eocenu.
Ich skamieniałe szczątki znaleziono w Ameryce Północnej, Azji, i Europie. Najwięcej w pokładach od późnej kredy do niższego eocenu. Kladystycy umieszczają je między diapsydami a i archozauromorfami ale filogenetyczna pozycja Choristodera jest jeszcze niepewna. Z powodu podobieństwa budowy czaszek z jaszczurkami niektórzy włączają je w obręb lepidozaurów. Ostatnio umieszcza się je wśród archozauromorfów.
Należą do jednej z najdłużej istniejących grup gadów w niemal niezmienionej formie. Przetrwały wymieranie kredowe wraz z krokodylami, jaszczurkami i żółwiami. W paleocenie znowu się rozprzestrzeniły i trochę zróżnicowały.
Wyglądem zewnętrznym przypominały współczesne gawiale. Różniły się głównie bardziej przesuniętymi do przodu oczami, szerokim tyłem czaszki, połączonymi nozdrzami oraz słabymi kończynami utrydniającymi sprawne ruchy po lądzie. Czaszka wydłużona w cienki pysk wypełniony małymi stożkowatymi zębami. Klatka piersiowa grzbietowo-brzusznie spłaszczona, ogon bocznie spłaszczony służył jako siła napędowa przy pływaniu. Żebra krótkie i masywne jak u innych wodnych gadów. Zajmowały podobną niszę jak gaiwiale polując na małą zdobycz w rzekach i bagna. Najstarsze choristodery miały krótsze i szersze pyski.
