Edward Drinker Cope
Z Wikipedii
Edward Drinker Cope (28 lipca 1840-12 kwietnia 1897) – amerykański paleontolog i ewolucjonista.
Był jednym z propagatorów teorii ewolucji J.B. Lamarcka. W latach 1864-1867 wykładał zoologię porównawczą i botanikę w Haverford College (k. Filadelfii). Przez następne 22 lata prowadził prace naukowe: odkrywał i opisywał wymarłe zwierzęta zachodniej części USA, pracując m.in. jako paleontolog w Geological Survey. W 1878-1897 był jednym z właścicieli i współtwórcą "American Naturalist". Od 1889 związany z University of Pennsylvania (1889-1895- profesor geologii, 1895-1897- profesor zoologii i anatomii porównawczej). Odkrył ok. 1000 gatunków kręgowców kopalnych, napisał 1200 książek i prac naukowych w tym "Reptilia and Aves of North America" (1869-70) i "Relation of Man to Tertiary Mammalia" (1875). Opracował historię ewolucji konia oraz filogenezę rozwoju uzębienia ssaków. W 1896 sformułował tzw. prawo niewyspecjalizowanych, zwane również "prawem Cope'a", stwierdzające, że nowe linie rodowe (filogenetyczne) mogą pochodzić wyłącznie od szczepów niewyspecjalizowanych, a nie od powstałych w wyniku ewolucji wyspecjalizowanych form końcowych. Pod koniec XIX wieku rywalizował z Othnielem Charlesem Marshem w odkrywaniu nowych gatunków dinozaurów nazywanej wojną na kości. Jego czaszka znajduje się obecnie w muzeum w Londynie jako okaz typowy dla gatunku ludzkiego.
