Czajka (łódź)
Z Wikipedii
Czajka - zwrotna łódź kozacka o długości do 20 m i szerokości do 4 m.
Kozacy zapuszczali się na nich na Morze Czarne, gdzie grabili posiadłości tureckie i tatarskie, docierając nawet do Konstantynopola. Wyprawy takie nazywali "chadzkami".
Spis treści |
[edytuj] Technologia budowy
Na wiosnę Kozacy w grupach 40 do 70 osób udawali sie nad Dniepr. Każda taka grupa wykonywała statek dla siebie. Wycinali wierzby i lipy i pod kierunkiem doświadczonych w tym rzemiośle budowano czajki. Wykonywano je ze ściętych drzew, obijano deskami i obwodzono linami, oblewanymi następnie smołą. Otaczano je dodatkowo pękami trzcin, co zapewniało stateczność podczas burzy. Czajkę budowano zwykle 2-3 tygodnie.
[edytuj] Wyposażenie
Najczęściej czajki posiadały dwa stery. Na każdej czajce znajdowało się 10-15 wioseł. Posiadały też żagiel, który zwykle był używany w dni pogodne. Początkowo czajki nie posiadały artylerii, później na większych montowano 4-6 falkonetów.
[edytuj] Załoga
Załogę stanowiło zwykle około 30 osób. Na wyprawę każdy Kozak zabierał jedną lub dwie rusznice lub pistolety, 5-7 funtów prochu, ołów, żywność (suchary, "sołomaka", suszone mięso i ryby) oraz zapas słodkiej wody.
W czasie wyprawy panowała żelazna dyscyplina, za nieposłuszeństwo lub upicie się wyrzucano za burtę.
[edytuj] Literatura
- Leszek Podhorodecki - "Sicz Zaporoska", Warszawa 1978
