Eliasz Parmeński

Z Wikipedii

Eliasz Robert Barlo Maria Pius Burbon-Parmeński (ur. 23 lipca 1880, w Biarritz - 27 czerwca 1959, w Frieburgu) - tytularny książę Parmy, głowa rodziny Burbonów-Parmeńskich.

Był synem Roberta Parmeńskiego, ostatniego księcia Parmy, i jego pierwszej żony - Marii Pia Burbon (córki króla Ferdynand II Sycylijskiego). Miał on 12 rodzonego rodzeństwa i 12 rodzeństwa przyrodniego. 6 jego rodzeństwa zostało pozbawione prawa do dziedziczenia, ponieważ byli oni opóźnieni umysłowo, a Eliasz został ogłoszony ich opiekunem - mimo, że był najmłodszym synem Roberta z pierwszego małżeństwa. Później jego przyrodni bracia - Sixte i Xavier, domagali się podzielenia między nich rodzinnej fortuny, ale przegrali sprawę we francuskim sądzie.

[edytuj] Małżeństwo

25 maja 1903, w Wiedniu, Eliasz poślubił Marię Annę, arcyksiężniczkę austriacką (1882-1940), potomkinię samej cesarzowej Marii Teresy Habsburg. Para miała 8 dzieci:

• Elżbietę (1904-1983), zmarłą bezdzietnie,
• Karola (1905-1912),
• Marię (1906-1994), zmarłą bezdzietnie,
• Roberta (1909-1974), tytularnego księcia Parmy jako Robert II, który jednak zmarł bezdzietnie,
• Franciszka (1913-1939), zmarłego bezdzietnie,
• Giovannę (Joannę) Isabellę (1916-1949), śmiertelnie postrzeloną w La Toledana, w Hiszpanii, zmarłą bezdzietnie,
• Alicję (ur. 1917), żonę swojego kuzyna - infanta Alfonsa, księcia Kalabrii, oficjalnego pretendenta do tronu Obojga Sycylii,
• Marię Krystynę (ur. 1925), niezamężną.

Poprzednik Robert Burbon

Tytularny książę Parmy 1850–1859

Następca Robert II Burbon