Fidelio

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rodzaje oper
singspiel \| opera buffa (opera komiczna) \| opera seria (opera poważna) \| dramma giocoso \| grand opera \| kantata dramatyczna
Rodzaje głosów
basso profondo \| bas \| baryton \| tenor \| kontratenor \| kastrat \| kontralt \| alt \| mezzosopran \| sopran \| sopran liryczny \| sopran dramatyczny \| sopran koloraturowy \| dyszkant
Pozostałe pojęcia związane z operą
akt \| aria \| libretto \| partytura \| prapremiera \| premiera \| primadonna

Fidelio - dwuaktowa opera z muzyką Beethovena oraz librettem Josepha Sonnleithnera oraz Georga Treitschke.

[edytuj] Osobinki

Florestan, więzień - tenor
Leonora (Fidelia), żona Florestana - sopran
Rocco, dozorca więzienia - bas
Don Pizarro, naczelnik więzienia - baryton
Marcelina, córka Rocco - sopran
Jaquino, odźwierny - tenor
Don Fernando, minister - baryton
żołnierze, więźniowei, lud

[edytuj] Treść

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Miejsce akcji: okolice Sewilli, hiszpańskie więzienie.

Opera opowiada historię Florestana, który odkrył nadużycia naczelnika więzienia. Za to został wtrącony do lochu. Na wizytację więzienia ma przyjechać minister. Don Pizarro obawiając się wyjawienia niekorzystnych dla niego faktów chce zabić Florestana. W decydującym momencie przeszkadza temu ukochana więźnia. Na miejsce zdarzeń przyjeżdża minister, rozpoznaje we Florestanie swojego dawnego przyjaciela. Przywraca mu wolność a Pizzaro zostanie ukarany.

[edytuj] Historia utworu

Libretto oparte zostało na tekście Bouilly'ego z wcześniejszej francuskiej opery Lèonore, ou l'amor conjugal (z muzyką P. Gaveauxa, F. Paëra i S. Mayra).

Beethoven napisał do tej opery aż cztery uwertury. Pierwsze trzy (znane pod nazwą Leonora) powstawały w latach 1804-1806. Ostatnia (już jako Fidelio) została napisana w 1814 roku. Pierwsze wykonananie opery w 1805 roku w Theater an der Wien w Wiedniu. Nie spotkało się z przychylnością widzów i krytyki. Dopiero wykonanie w 1814 roku z nową partyturą i za sprawą odtwórczyni roli Marceliny (Wilhelminy Schröder-Devrient) spodobało się. Nie mniej jednak jest to jedyna opera tego kompozytora.

Linki zewnętrzne: