Florian Krygier
Z Wikipedii
Florian Krygier (ur. 17 marca 1907, Posługowo – zm. 31 marca 2006, Szczecin) – polski trener i działacz piłkarski, jeden z twórców Pogoni Szczecin.
Urodził się w rodzinnym Posługowie k. Janowca Wlkp., do którego jego przodkowie przybyli w 1758 roku, jako trzecie z pięciorga dzieci Katarzyny i Józefa Krygierów. Po ukończeniu miejscowej czteroklasowej szkoły podstawowej, naukę kontynuował w prywatnym gimnazjum w Trzemesznie prowadzonym przez jego wuja – Kazimierza. Naukę przerwała I wojna światowa. Po jej zakończeniu przeniósł się do gimnazjum w Gnieźnie.
Po zdaniu matury, od 1926 studiował filologię klasyczną i wychowanie fizyczne na Uniwersytecie Poznańskim uprawiając jednocześnie piłkę nożną w rezerwach poznańskiej Warty w latach 1927-1932. W latach 1930-31 odbył zasadniczą służbę wojskową w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty w Jarocinie. Studia ukończył w 1932 roku i podjął pracę nauczyciela wf w gimnazjum w Żninie. Następnie objął referat sportu w Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Toruniu. Od 1936 związany był jako trener piłkarski z toruńskim Cywilno-Wojskowym Klubem Sportowym Gryf, z którym zdobył mistrzostwo okręgu pomorskiego (nie było wóczas II ligi) i walczył o awans do I ligi. W klubie tym pracował do wybuchu II wojny światowej.
W sierpniu 1939 jako podporucznik rezerwy został zmobilizowany i wcielony do Armii Pomorze. 18 września 1939 podczas walk nad Bzurą dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w obozach jenieckich: Oflag II A Prenzlau, Oflag II E Neubrandenburg i Oflag II D Großborn-Rederitz (dzisiejsze Borne Sulinowo). W dniu 5 lutego 1945 został wyzwolony przez I Armię Wojska Polskiego.
Po zakończeniu wojny, w październiku 1945 zatrudniony został w Urzędzie Pełnomocnika Rządu ds. Dolnego Śląska we Wrocławiu, a dwa miesiące później – w połowie grudnia – podjął pracę w gdańskim porcie. Był jednym z założycieli KS "Carbonia" Gdańsk – poźniejszej Garbarni.
1 stycznia 1950 przeniósł się do Szczecina do pracy w tutejszym porcie. Działalność sportową rozpoczął w 1952 w Klubie Sportowym Kolejarz przy Zarządzie Portu, następnie w Młodzieżowym Klubie Sportowym Pogoni.
Pracę trenerską podjął 1 czerwca 1956 z pierwszym zespołem piłki nożnej szczecińskiej Pogoni. W 1957 wprowadził zespół do II ligi – po raz pierwszy w historii klubu, by w roku następnym wprowadzić go do I ligi. Podczas tych zmagań zespół ustanowił rekord – nie przegrał żadnego ze spotkań w walce o awans do ekstraklasy. Rekord ten pozostaje nie pobity do dziś.
Od 1961 roku z wielkim powołaniem tworzył młodzieżowe zaplecze trampkarzy młodszych i starszych. Funkcję trenera młodzieży w szczecińskim klubie pełnił do 1972 roku, do przejścia na emeryturę. Działał również społecznie w kierownictwie Sekcji Piłki Nożnej i Zarządzie Klubu.
Za działalność sportową został odznaczony odznaczeniami państwowymi, resortowymi i sportowymi m.in. za pracę zawodową i społeczną otrzymał w 1971 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, za działalność sportową w 1998 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, za pracę zawodową złotą, srebrną i brązową odznakę "Zasłużony Pracownik Morza"; otrzymał też wyróżnienia od Wojewody Szczecińskiego i Kuratora Okręgu Szkolnego w Szczecinie. W 1991 przyznano mu honorowe członkostwo Polskiego Związku Piłki Nożnej a w 2004 z okazji 85-lecia Związku uhonorowany został Diamentową Odznaką Honorową PZPN.
Na sesji Rady Miasta Szczecina 26 lipca 2004, radni jednogłośnie przyjęli uchwałę o nadaniu jego imienia stadionowi przy ulicy Twardowskiego.
Florian Krygier był autorem kilku monografii klubu.
Zmarł 31 marca 2006 kilka dni po swoich 99. urodzinach, z okazji których rozegrano tradycyjny młodzieżowy turniej piłkarski, którego jak zwykle był gościem honorowym. Pochowany został 6 kwietnia 2006 w Alei Zasłużonych szczecińskiego Cmentarza Centralnego.
