Fujara pasterska
Z Wikipedii
Fujara pasterska - "endemiczny" instrument słowacki, wywodzący się z kultury pasterskiej. Pochodzi z terenów zamieszkanych przez Podpolan tj. okolic Zvolenia i Bańska Bystrzyca, (najbardziej znane wyrabia się w miejscowości Detva). Jest to rodzaj fletu, o znacznych rozmiarach, średnio od 1,5 do 2 metrów (największy znany ezemplarz mierzy 4 metry). Fujara wykonywana jest zazwyczaj z drewna bzu czarnego, powlekanego olejem lnianym i składa się z części zasadniczej (o szerokości do 5 cm), łącznika oraz części dodatkowej z ustnikiem (o szerokości do 3 cm). W dolnej części elementu zasadniczego znajdują się trzy otwory palcowe. Gra na instrumencie, wymaga przybrania postawy stojącej ,opiera się w głównej mierze na mikrotonach i przegłosach wydobywanych przy pomocy specjalnych technik gry, wśród których najbardziej charekterystyczną jest tzw. rozfuk. Fujara nierzadko jest misternie zdobiona, zazwyczaj ornamentem roślinnym. 25 listopada 2005 roku UNESCO uznało Fujarę pasterską za Arcydzieło Ustnego i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- Anna Nacher, Marek Styczyński - Ucho Jaka- muzyczne podróże od Katmandu do Santa Fe, Bezdroża, Kraków 2003 ISBN 83 918869 3 X
To jest tylko zalążek artykułu związanego z Słowacją i instrumentoznawstwem. Jeśli możesz, rozbuduj go.
