Funkcja prosta
Z Wikipedii
Funkcja prosta – w teorii miary funkcja przymująca skończenie wiele wartości.
[edytuj] Definicja
Niech będzie σ-ciałem pewnego zbioru X oraz
. Funkcję
nazywamy funkcją prostą, jeżeli f jest nieujemną funkcją mierzalną, przyjmującą skończoną liczbę wartości należących do przedziału
.
Szczególnym przypadkiem funkcji prostej jest funkcja charakterystyczna zbioru.
[edytuj] Twierdzenie (postać funkcji prostej)
Niech . Dla dowolnej funkcji prostej
istnieje
oraz nieujemne liczby
i zbiory
takie, że
, gdzie
jest funkcją charakterystyczną zbioru Bi.
Można dodatkowo żądać, żeby liczby były różne między sobą, a zbiory
były parami rozłączne, zaś suma zbiorów Bi dawała cały zbiór A, co uprości nieco dowód.