Gałęzinowo (grodzisko)
Z Wikipedii
Grodzisko w Gałęzinowie zlokalizowane jest na północny-wschód od wsi Gałęzinowo (pow. Słupsk), w miejscu, gdzie w czasie istnienia grodu był brzeg morza. Powstanie grodziska datowane jest na epokę brązu i wiązane z kulturą łużycką.
Grodzisko powstało na wysokiej skarpie, nad Słupią w miejscu gdzie łaczyły sie z nią dwa potoki, co ułatwiało obronę grodu. Od strony zachodniej znajduje się wysoki na 3 metry wał, obecnie porośnięty bukami.
Dotychczasowe wyniki badań w Gałęzinowie wyróżniły cztery warstwy łużyckie. Nie znaleziono śladów świadczących o użytkowaniu grodziska przez późniejsze kultury archeologiczne.
Nie wiadomo dokładnie kiedy grodzisko przestało być zamieszkiwane przez swoich mieszkańców. Mógł mieć tu swój udział lud koczowniczy, Scytowie. Inną przyczyną może być ekspansja ludności kultury pomorskiej, która w IV w. p.n.e. opanowała terytorium kultury łużyckiej. Ze względu jednak na miejsce położenia Gałęzinowa, tam, gdzie wówczas był brzeg morski, wpływ kultury pomorskiej na opuszczenie grodziska wydaje się bardziej prawdopodobny.
W połowie XIX wieku, grodzisko ponownie zostało zasiedlone przez osadników z Niemiec - rodzinę rolników o nazwisku Boldt. W tym czasie zasypana została fosa, jak i zniwelowano część wałów. Na majdanie pojawiła sie zabudowa gospodarcza. W roku 2005 obecny właściciel terenu ogrodził grodzisko betonowym płotem.
Patrz również: Osadnictwo grodowe powiatu słupskiego
[edytuj] Bibliografia
- Gąssowski Jerzy, Kempisty Andrzej, Przewodnik archeologiczny po Polsce, Z. N. im. Ossolińskich, 1973.
- Niesiołowska-Wędzka Anna, Początki i rozwój grodów kultury łużyckiej, Ossolineum, 1974.
- Olczak Jerzy, W sprawie grodów kultury łużyckiej na pomorzu, Slavia Antiqua t. 18, Warszawa, 1971.
- Olczak Jerzy, Siuchniński Kazimierz, Sprawozdanie z badań weryfikacyjnych grodzisk przrprowadzonych na terenie powiatu słupskiego, Kosz. Zesz. Muz., t. 2, 1972.
- Witt Walter, Die Burgwälle des Stolper Landes, Stolp 1934.
- Witt Walter, Urgeschichte des Stadt und Landkreises Stolp, Stolp 1934.
