Gabriel Podoski
Z Wikipedii
| Gabriel Podoski | |
| Herb | |
 |
|
| Dewiza | brak |
| Data wyboru | 1767 |
| Urodzony | 17 marca 1719 |
| Zmarł | 3 kwietnia 1777 |
Gabriel Jan Podoski herbu Junosza (ur.17 marca 1719 w Podosiu - zm. 3 kwietnia 1777 w Marsylii), arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski.
Po nauce w kolegium jezuitów w Braniewie, w 1739 rozpoczął wraz z bratem studia w kolegium pijarów w Rzymie. W 1742 uzyskał niższe święcenia duchowne, został doktorem obojga praw na Akademii Krakowskiej. 28 lipca 1743 przyjął święcenia kapłańskie. Złośliwi utrzymywali, że wtedy odprawił jedyną mszę w swoim życiu podczas prymicji. Prowadził świecki tryb życia, ubierając się po francusku i otaczając kobietami (prawdopodobnie był ateistą).
Był stronnikiem Augusta III (pełnił funkcję kanclerza królewiczów Franciszka Ksawerego i Karola Krystiana). W 1759 został referendarzem wielkim koronnym. Był wrogiem Familii i Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po prawdopodobnym otruciu przez Rosjan prymasa Władysława Łubieńskiego został w 1767 z poparciem Rosji jego następcą, stając się bezwolnym narzędziem w rękach posła rosyjskiego Mikołaja Repnina. Ten miał odsłonić prawdziwe zamiary Katarzyny II wobec nowego prymasa: Trzeba, żebyś wkrótce został kardynałem, a potem papieżem, choćby to miało kosztować imperatorową 2 miliony dukatów.[1]
Był jednym z przywódców konfederacji radomskiej. W 1768 przyczynił się do uchwalenia przez sejm delegacyjny praw kardynalnych, i uczynienia z Rzeczypospolitej formalnego protektoratu rosyjskiego. W 1771 wycofał się z życia politycznego, swoje obowiązki państwowe przekazując biskupowi kujawskiemu Antoniemu Ostrowskiemu. Umarł w 1777 w Marsylii.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Biblioteka Polska w Paryżu, Rękopis 69 - relacja Stanisława Radzimińskiego dla Seyfferta z 16 września 1767
| Poprzednik Władysław Aleksander Łubieński |
 |
Prymas Polski i Litwy 1767 - 1777 |
|
Następca Antoni Kazimierz Ostrowski |
