Gajusz Kasjusz Longinus
Z Wikipedii
Gaius Cassius Longinus, (ur. przed 85 p.n.e., zm. 3 października 42 p.n.e.) - rzymski generał, który walczył przeciw II triumwiratowi.
Kwestor w armii Krassusa, wyróżnił się w wojnie z Partami w 53 roku p.n.e.. Jako jeden z nielicznych przeżył bitwę pod Karrami. W 49 p.n.e. stał się dowódcą floty pod rozkazami Pompejusza Wielkiego, tym samym stanął przeciwko Cezarowi w wojnie domowej. Jednakże Juliusz Cezar wybaczył mu później i wyznaczył go swoim legatem.
Wódz rzymski od 50 do 42 roku p.n.e. u boku Marka Antoniusza. Wraz z Markiem Brutusem stał na czele spiskowców, którzy zabili Cezara. Po bitwie pod Filippi, aby uniknąć niewoli, polecił niewolnikowi, by przebił go mieczem (przebito go w czasie bitwy, gdyż powstało zamieszanie - myślał, że zbliżają się wrogowie, a nadciągali jego żołnierze).
