Gołąbek diamentowy
Z Wikipedii
| Gołąbek diamentowy | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | gołębiowe |
| Rodzina | gołębiowate |
| Gatunek | gołąbek diamentowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Geopelia cuneata | |
| (Latham, 1801) | |
Gołąbek diamentowy (Geopelia cuneata), mały ptak z rodziny gołębiowatych zamieszkujący Australię.
- Cechy gatunku
- Należy do małych gołębi, jest prawie dwa razy mniejszy niż gołąb miejski. Ubarwienie głowy, szyi i górnej części piersi srebrno-szafirowe. Dolna część piersi jest jaśniejsza, a brzuch i pióra pokrywowe podogonowe są prawie białe. Pióra pokrywowe skrzydeł są brunatno-szare, nakrapiane białymi kropkami. Sterówki są szare. Między płciami występują niewielkie różnice w ubarwieniu. Samica jest nieco bledsza i ma mniejszą pomarańczową obwódkę w okół oka, co jest szczególnie widoczne w okresie godowym, w którym obwódka u samca przybiera kolor czerwony.
- Wymiary średnie
- dł. ciała z ogonem ok. 19 cm.
- Biotop
- Zakrzewione miejsca w pobliżu rzek lub zbiorników wodnych.
- Gniazdo
- W gałęziach drzew lub gęstych zaroślach, wykonane niedbale.
- Jaja
- Samica składa 2 jaja.
- Wysiadywanie
- Lęg jest wysiadywany przez oboje rodziców przez 12 dni. Młode opuszczają gniazdo po około 14 dniach, ale przez następne dwa tygodnie są jeszcze dokarmiane przez rodziców, przy czym samiec robi to częściej.
- Pożywienie
- Znajdowane na ziemi nasiona, młode pędy roślin i larwy różnych owadów.
- Status i ochrona
- Rozpowszechniony w całej Australii, niezagrożony wyginięciem.
- Gołąbek diamentowy w niewoli
- Jest gołębiem hodowanym w celach estetycznych, w podobnym charakterze jak kanarki i papużki faliste, a nie jak gołębie pocztowe. Hodowane od wielu pokoleń, uznane są za udomowione. Łatwo przyzwyczajają się do opiekunów. Lubią przebywać na dnie klatki, dlatego zalecane jest aby dno wyłożyć grubą warstwą piasku. W niewoli żywione są nasionami prosa, maku, konopi i różnymi mieszankami dla kanarków. W okresie lęgów i wychowu piskląt zalecane jest podawanie karmy wzbogaconej w jajko. W niewoli znana jest srebrzysta odmiana barwna, będąca generalnie jaśniej ubarwiona.
[edytuj] Bibliografia
- Mielczarek P., Cichocki W., 1999, Polskie nazewnictwo ptaków świata. Notatki ornitologiczne tom 40 - zeszyt specjalny.
- Pogodała P., 1991, Ptaki egzotyczne. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa.
