Guanyin
Z Wikipedii
Guanyin (w transkrypcji pinyin; inne transkrypcje: Kuan-Yin, Kwan-Yin itp.; chiń. trad. 觀音, uproszcz. 观音, Guānyīn; pełna nazwa: trad. 觀世音菩薩, upr. 观世音菩萨, Guānshìyīn Púsà - "Bodhisattwa obserwujący dźwięki świata").
Chiński odpowiednik indyjskiego bodhisattwy Awalokiteśwary, przedstawiany w postaci kobiecej. W Chinach Guanyin jest czczona także przez wyznawców taoizmu. W buddyjskiej ikonografii w Chinach moment pojawienia się Guanyin (VI-VII w. n.e.) zbiega się w czasie z przybyciem nestorian - stąd hipoteza, że do upowszechnienia się żeńskich przedstawień Awalokiteśwary w Państwie Środka przyczynił się rozpowszechniany przez nestorian kult Marii, matki Jezusa. Poza Guanyin wszyscy inni bodhisattwowie w Chinach są przedstawiani jako mężczyźni. Dla praktykującego buddysty Guanyin nie jest kobietą, choć w tradycji ludowej jest za taką uznawana, a w literaturze zachodniej często jest nazywana "chińską boginią miłosierdzia".
Guanyin pełni w chińskim synkretyzmie religijnym funkcję podobną do Maryi w katolicyzmie, zajmując uprzywilejowaną pozycję po Buddzie Śiakjamuni i obok Buddy Amitabhy, któremu pomaga w zarządzaniu Zachodnim Rajem. Często przedstawiana jest z niemowlęciem na ręku (nie jest to jednak jej dziecko), a kobiety modlą się do niej o szczęśliwe poczęcie, najczęściej syna. Uważana jest za duchową matkę rodzaju ludzkiego. Do jej arybutów zaliczają się także wierzbowa witka i waza z wodą święconą. Guanyin oznacza dosł. "obserwować dźwięki", bo uważa się, że wysłuchuje wszystkich próśb.
Z Chin kult Guanyin rozprzestrzenił się także m.in. na Koreę (kor. Kwan Um), Japonię (jap. Kannon) oraz północny Wietnam (wietn. Quan-an).
