Hagiografia

Z Wikipedii

Żywoty świętych, hagiografia (hagios = święty, graphein = pisać) jest to dział piśmiennictwa religijnego, który obejmuje żywoty świętych, legendy z nimi związane oraz opisy cudów. Hagiografia składa się z trzech części:

1. opisu życia świętego (vitae)
2. męczeństwa (passio)
3. cudów (miracula)

Często opis postaci świętego poprzedzony jest inwokacją do Mesjasza z prośbą o natchnienie, łaskę i oczyszczenie z grzechów. W tym początkowym fragmencie dzieła autor potwierdza swoją wiarygodność oraz zachęca czytelników do lektury swojego utworu.

Dla tego gatunku charakterystyczne jest też słownictwo wartościujące, pokazujące w jak najlepszym świetle głównego bohatera – nie ma tu mowy o obiektywiźmie. Celem hagiografii jest nakłonienie człowieka, do wzorowania się świętym. Jedną z najsławniejszych hagiografii jest Legenda o św. Aleksym.

W przenośni, hagiografia czy dzieło hagiograficzne to także biografia lub książka, która idealizuje opisywane wydarzenia lub postacie.

[edytuj] Zobacz też

• przegląd zagadnień z zakresu literatury.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z literaturą. Jeśli możesz, rozbuduj go.