Hajime Saitō

Z Wikipedii

Hajime Saitō (斎藤一 Saitō Hajime) (18 lutego 1844 - 28 września 1915) urodził się w Edo (obecnie Tokio). Był dowódcą trzeciej jednostki Shinsengumi i jako jeden z nielicznych przetrwał walki ostatniego okresu shogunatu w Japonii. Był uważany za równie wybitnego wojownika jak legendarny dowódca pierwszej jednostki, Sōji Okita. Saito był zawzięty i nieustraszony w walce, a stosowane przez niego leworęczne pchnięcie mieczem było uważane za jedną z najgroźniejszych technik stosowanych przez członków Shinsengumi.

Bardzo mało wiadomo o jego pochodzeniu i wczesnych latach jego życia, a wiele z powtarzanych historii przeczy sobie wzajemnie. Niektórzy twierdzą, że był synem ronina, inni, że opuścił Edo, by dołączyć do armii w Kioto, po zabiciu człowieka (możliwe, że nieumyślnie).

Saitō jako członek Shinsengumi był uważany za introwertyka i człowieka tajemniczego. Powszechna opinia charakteryzowała go jako człowieka "nie nadającego się do pogaduszek". Zajmował się kontrwywiadem (w szczególności wyszukiwaniem potencjalnych agentów wroga), a także kontrolą wywiadu przeciwnika, a także monitoringiem działań drugiej strony. Jego kontrowersyjna reputacja "bohatera" wzięła się z tego, że zabił kilku skorumpowanych członków Shinsengumi i policji po zakończeniu wojny.

Ożenił się z Tokio Takagi, córką Kojuro Takagi, będącego O-metsuke (Starszy Inspektor w epoce Edo).

Po wojnie zmienił nazwisko na Fujita Goro i pracował jako policjant. W drodze wyjątku posiadał pozwolenie na noszenie katany.

Saito dużo pił. Mogło się to przyczynić do jego śmierci z powodu wrzodów żołądka w wieku 71 lat. Aż do śmierci nie ujawnił nic na temat swojej działalności w Shinsengumi.

[edytuj] Saitō w kulturze masowej

Saitō stał się lepiej znany na Zachodzie po tym, jak jego postać została wykorzystana w kilku anime i mangach. Popularna seria Rurouni Kenshin przedstawia go jako antybohatera, niegdyś śmiertelnego wroga, a następnie niechętnego sprzymierzeńca głównego bohatera. W Rurouni Kenshin Saitō jest przedstawiony jako bardzo wysoki i zwyczajny z wyglądu mężczyzna, w zachowaniu chłodny i spokojny. Odpowiada to nielicznym opisom z jego życia. Używana przez niego w serialu technika "Gatotsu" jest całkowicie fikcyjna, mimo iż oparto ją o opisach rzeczywistej techniki Saitō. Podobnie jego życiowe motto Aku Soku Zan (dosłownie "Natychmiast zabijaj tych, którzy są źli", bardziej poetycko tłumaczone jako "Szybka śmierć dla złych" lub "Natychmiast zabijaj zło") jest prawdopodobnie jedynie fikcją stowrzoną na potrzeby serii, choć wydaje się pasować do jego wizerunku jako zabójcy skorumpowanych policjantów i członków Shinsengumi. Mangaka Nobuhiro Watsuki często uwzględnia w swojej opowieści historycznie prawdziwe szczegóły: w epoce Meiji zawsze występuje jako policjant Fujita Goro, mimo że wszystkie główne postacie nadal nazywają go Saitō, a w pewnym momencie jest wspomniana jego żona, Tokio, rzeczywiście istniejąca w życiu prawdziwego Saitō.

W Peacemakerze Kurogane, innej historycznej mandze i serii anime, opowiadającej historię chłopca przyłączającego się do Shinsengumi, aby pomścić śmierć rodziców, pojawia się on jako dowódca trzeciej jednostki, podobnie jak w prawdziwym życiu. Inaczej niż w serialu Kenshina, jego charakter jest tu mistyczny, a on sam ma nieustannie senny wyraz twarzy.

Pojawia się również w Kaze Hikaru, gdzie jest przedstawiony jako spokojna i poważna postać, będąca przyjacielem (bardzo podobnym z wyglądu) brata głównej bohaterki.

[edytuj] Saitō w grach wideo

Keiichiro Washizuki w serii gier The Last Blade jest wzorowany na Saitō z Rurouni Kenshin. Jest tu ponownie przedstawiony jako osoba zimna i spokojna, bezwarunkowo lojalna wobec Shinsengumi. Wizualnie postać jest wzorowana na Saitō z OVA Rurouni Kenshin (bardziej realistyczna niż w serialu telewizyjnym).