Henryk Michalak
Z Wikipedii
Henryk Michalak (ur. 19 stycznia 1947 w Karsznicach zm. 14 maja 1994 w Łodzi) - historyk, nauczyciel akademicki, działacz polityczny i społeczny a także gospodarczy.
Spis treści |
[edytuj] Przed studiami
Urodził się w rodzinie kolejarza w Karsznicach. W 1966 r. ukończył Technikum Mechaniczne w Zduńskiej Woli. Następne 2 lata spędził w wojsku, odbywając zasadniczą służbę wojskową. Kolejne 3 lata (1968 - 1970) przepracował w Zakładach Przemysłu Bawełnianego w Zduńskiej Woli. Nic z dotychczasowych działań nie wskazywało ani na zainteresowania naukowe, ani na polityczne.
[edytuj] Studia i praca
W 1970 r. rozpoczął na Uniwersytecie Łódzkim studia historyczne, które w 1975 r. ukończył. Na seminarium prowadzonym przez prof. dr hab. Krystynę Śreniowską zajął się tzw. krakowską szkołą historyczną, a w szczególności Józefem Szujskim. W pracy magisterskiej dokonał analizy twórczości tego wielkiego historyka w powiązaniu z ówczesną historiografią polską doby pozytywizmu. Kontynuował te badania w trakcie przygotowywania rozprawy doktorskiej. Pod kierunkiem prof. dr hab. K. Śreniowskiej napisał i obronił pracę doktorską, której zmieniona wersja ukazała się drukiem (Józef Szujski 1835-1882. Światopogląd i działanie. Łódź 1987).
Po skończeniu studiów znalazł zatrudnienie w Uniwersytecie Łódzkim, gdzie pracował przez 18 lat. Pracę podjął w 1975 r. jako asystent w Zakładzie Nauk Pomocniczych Historii, by po prawie 15 latach przejść do Katedry Historii Historiografii kierowanej przez prof. dr hab. Andrzeja F. Grabskiego.
[edytuj] Badania naukowe
Właśnie studia nad J. Szujskim i krakowską szkołą historyczną stanowiły jego największy wkład w dziedzinę historii historiografii. W ramach serii „Klasycy Historiografii“ wydał opatrzone obszernym wstępem dzieło J. Szujskiego pt. O fałszywej historii jako mistrzyni fałszywej polityki. Do wiedzy o krakowskiej szkole historycznej wniósł wiele nowatorskich poglądów i przemyśleń. Ważne miejsce w jego dorobku naukowym zajmowały studia dotyczące dziejów polskiej myśli politycznej. W ramach specjalistycznego wydawnictwa (Dzieje polskiej myśli politycznej w czasach nowożytnych i najnowszych Cz. I red. A. F. Grabski, Łódź 1984) opublikował syntetyczną pracę dotyczącą polskiej myśli politycznej: pozytywistów, konserwatystów po powstaniu styczniowym, Hotelu Lambert i emigracyjnych obozach politycznych.
Zajmował się także innymi dziedzinami historii, był m.in. współautorem związanej z Łodzią publikacji z dziejów gospodarki: Łódzkie Zakłady Graficzne 1912-1987, Łódź 1987.
Przygotował też do druku Pamiętnik Juliusza Walewskiego oraz opracował naukowo pracę V. Dedijera, Sarajewo 1914, wydaną w 1984 r. przez Wydawnictwo Łódzkie.
Ogółem napisał i opracował ponad 50 publikacji i artykułów, w tym liczną grupę stanowiły zamieszczane na łamach „Nowych Książek” recenzje i omówienia.
Mimo, iż Henryk Michalak należał do wąskiego grona historyków historiografii, to jednak posiadał szerokie zainteresowania badawcze. Od połowy lat 80. XX w. przygotowywał pracę habilitacyjną nt. Związki historiograficzne polsko - czeskie 1795 - 1914. M.in. podczas półrocznego pobytu stypendialnego na Uniwersytecie im. Karola w Pradze zgromadził do niej obszerny materiał źródłowy.
Pracując na Uniwersytecie Łódzkim okazał się badaczem sumiennym, obdarzonym szczególną intuicją i dużą wyobraźnią twórczą, wnosił do środowiska naukowego nowe poglądy w zakresie myślenia historycznego. Wysuwał ciekawe problemy badawcze, potrafił stawiać właściwe pytania. Był dociekliwym dyskutantem, uogólniał skomplikowane jednostkowe procesy społeczne. M in. postulował celowość podjęcia badań nad problematyką mitów historycznych i tradycją historyczną.
Wiele czasu poświęcił organizacji badań naukowych. Na tym odcinku ujawniał zdolności organizacyjne, pomysłowość i rzutkość. Pełnił też obowiązki sekretarza naukowego Interdyscyplinarnego Zespołu Naukowego - 3 Maja w tradycji i kulturze polskiej (dziełem tego zespołu była publikacja [[Konstytucja 3 Maja]] w tradycji i kulturze polskiej, pod red. A. Barszczewskiej-Krupy, Łódź 1991.) i Interdyscyplinarnego Zespołu Naukowo-Badawczego Metodologii Historii i Historii Historiografii. Prowadził zajęcia ze studentami z kilku przedmiotów, był dobrym dydaktykiem. Potrafił zdobyć zaufanie młodzieży studenckiej. Szanował jej poglądy i zapatrywania.
[edytuj] Działalność społeczna
Nie stronił od działalności społecznej.
- Przez kilka lat pełnił obowiązki zastępcy sekretarza i sekretarza zarządu Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Historycznego, był członkiem Okręgowego Komitetu Olimpiady Historycznej,
- współpracował z Łódzkim Towarzystwem Naukowym,
- współpracował z Wydawnictwem Łódzkim.
[edytuj] Działalność polityczna
- Henryk Michalak był działaczem politycznym, w latach 1968-1971 członek PZPR.
- Należał do opozycji demokratycznej, był od 1980 r. współorganizatorem ruchu „Solidarności“ w IH UŁ. Po wprowadzeniu stanu wojennego położył zasługi w organizacji działalności podziemnej tego ruchu społecznego, szczególnie w akcji wydawniczej i kolportażowej prasy i wydawnictw podziemnych.
- W 1989 r. wybrano go posłem z rekomendacji Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, później należał do frakcji poselskiej Unii Demokratycznej. Pracował w kilku komisjach sejmowych.
Wtedy rozluźnił swój kontakt z Uniwersytetem Łódzkim, zawieszając nawet zajęcia dydaktyczne, aby w lutym 1993 r. zrezygnować zupełnie z pracy na uczelni.
[edytuj] Działalność w gospodarce
W ostatnich latach życia zajął się zupełnie inną działalnością - w dziedzinie gospodarki.
