Henryk Vogler
Z Wikipedii
Henryk Vogler (ur. w Krakowie w 1911 r., zm. 6 marca 2005) – pisarz i krytyk literacki, więzień obozu w Groß-Rosen.
Autor powieści psychologiczno-obyczajowych na temat m.in. martyrologii Żydów, utworów scenicznych, słuchowisk, szkiców literackich. Kierownik artystyczny teatru im. Słowackiego; redaktor Życia Literackiego.
[edytuj] Wybrana bibliografia
- Ocalony z otchłani, 1957
- Romanse literatury, 1964
- Tadeusz Różewicz, 1972
- Dwanaście białych wielbłądów i inne utwory dramatyczne, 1974
- Autoportret z pamięci. Cz. 1, Dzieciństwo i młodość, 1978
- Autoportret z pamięci. Cz. 2, Wiek męski, 1979
- Autoportret z pamięci. Cz. 3, Dojrzałość, 1981
- Śmierć w Paryżu, 1987
- Wstęp do fizjologii strachu, 1990
- Wyznanie mojżeszowe : wspomnienia z utraconego czasu, 1994
- Ojczenasz : niby powieść, 1996