Herbert Winlock

Z Wikipedii

Herbert Eustis Winlock - urodzony 1 lutego 1884 roku w Waszyngtonie D.C. - zmarł 25 stycznia 1950 roku w Venice na Florydzie - amerykański egiptolog. Rodzicami jego byli: Alice Broom i William Crawford Winlock, który piastował funkcję sekretarza w Smithsonian Institution. Tak więc Herbert wzrastał w gronie rodzinnym, w atmosferze tematów związanych z muzealnictwem, historią i archeologią, co wywarło wielki wpływ na kształtowanie jego zainteresowań. Swój pierwszy stopień specjalistycznego wykształcenia osiągnął, kończąc w 1906 roku egiptologię na Uniwersytecie Harvarda, pod opieką i kierownictwem Alberta Lythgoe'a, który w tamtych latach był kuratorem kolekcji egipskiej w bostońskim Museum of Fine Arts. W ocenie Lythgoe'a, Winlock był jego najzdolniejszym i najbardziej obiecującym studentem. Wynikiem tego była obietnica wspólnego wyjazdu do Egiptu po zakończeniu przez Winlocka studiów. W 1906 roku Winlock znalazł się w ekipie kierowanej przez Lythgoe'a - (w jej skład wchodził również Arthur Mace)- pracującej dla nowojorskiego Metropolitan Museum of Art, wyjeżdżającej do Egiptu w ramach Ekspedycji Egipskiej. ( W wieku 22 lat, Winlock był jej najmłodszym członkiem, również najmłodszym wówczas zatrudnionym przez MMA.) W latach 1906 -1907 Winlock wraz z ekipą Lythgoe'a pracował w Liszt, asystując Arthurowi Mace'owi. Następnie pracował w Oazie Charga. Pod koniec 1910 roku prace te zostały przerwane. Albert Lythgoe przekonał Gastona Maspero (Maspero pełnił wówczas funkcję dyrektora generalnego Egipskiej Służby Starożytności) aby ten przydzielił Ekspedycji Egipskiej MMA, koncesję na prowadzenie prac w Malkacie, w obrębie ruin pałacu Teje, żony Amenhotepa III. W wyniku spotkania Winlock'a i Maspero, do którego doszło w Kairze, udało sie nakłonić dyrektora Służby Starożytności do rozszerzenia koncesji na tereny Teb, Qurnet Murai, Asassif oraz Deir el-Bahari. W latach 1911 - 1912 prace prowadzono w obrębie nekropoli z czasów XI dynastii. Na przełomie lat 1912 i 1913, Winlock brał udział w pracach w świątyni Mentuhotepa II w Deir el-Bahari oraz w świątyni grobowej Ramzesa V i VI w Asassif. W 1914 roku Winlock powrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie w Metropolitan Museum zajmował się opracowywaniem wykopalisk prowadzonych w Egipcie w minionych latach. W czasie I Wojny Światowej został wcielony do armii amerykańskiej i w stopniu majora był członkiem kontyngentu amerykańskiego w Europie. W 1919 roku powrócił do Egiptu, gdzie na przełomie lat 1919 i 1920 wznowiono prace w obrębie nekropolii tebańskich, w ramach koncesji przyznanej przez Gastona Maspero. W tym sezonie dokonano znaczącego odkrycia grobowca wezyra Meketre z czasów przełomu XI i XII dynastii. W latach 1920 - 1921 Winlock kierował pracami w obrębie świątyni Mentuhotepa II w Deir el-Bahari, odkrywając szereg grobowców kobiet z rodziny królewskiej. W 1922 roku prowadzono prace w obrębie nekropoli z czasów XI dynastii, w grobowcu Ipi, w którym znaleziono grupę papirusów, opisujących życie dworskich elit z czasów Średniego Państwa. Prace w Deir el-Bahari prowadzono także w obrębie świątyni Hatszepsut, gdzie odkryto kolosalne statuy królowej. Prace te zaowocowały odkryciem wielu wspaniałych znalezisk z czasów Hatszepsut oraz odnalezieniem grobowca faworyta królowej - Senenmuta. Wiele spośród ówczesnych znalezisk znajduje się obecnie w ekspozycji dotyczącej Hatszepsut w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. W czasie prac, w latach 1928 - 1929 członkowie ekipy Winlock'a dokonali w Deir el-Bahari odkrycia pochówku Meritamon, żony Amenhotepa II. W 1932 roku Herbert Winlock został wybrany na stanowisko dyrektora Metropolitan Museum of Art. Funkcję tą pełnił do 1939 roku. Zmarł w 1950 roku w wieku 66 lat jako emerytowany dyrektor MMA. Uważany jest za jednego z najlepszych, największych egiptologów i badaczy, słynący nie tylko ze swych odkryć, ale również z opracowań naukowych, dokumentujących prace wykopaliskowe i badawcze. Jego życie i kariera ściśle związane były w Metropolitan Museum of Art, w którym zatrudniony był, najpierw jako asystent, później jako kierownik prac wykopaliskowych, wreszcie jako jego dyrektor. Dzięki jego pracy MMA wzbogaciło się o najwspanialsze eksponaty, tworzące dziś kolekcje egipską.