Hijikata Toshizō
Z Wikipedii
Hijikata Toshizō (土方歳三 Hijikata Toshizō), zastępca dowódcy Shinsengumi, niewielkiej grupy utalentowanych japońskich szermierzy pełniącej funkcje policyjne w Kioto i starającej się bezskutecznie przeciwstawiać Restauracji Meiji w 1868.
Hijikata urodził się w 1835 w obecnym Hino (przedmieścia Tokio). Był najmłodszym z sześciorga dzieci zamożnego rolnika. Należał do najlepszych uczniów dojo Shieikan prowadzonego przez Kondō Isami, mistrza stylu Tennen Rishin Ryuu. Rozpieszczany w dzieciństwie, podobno był złośliwy dla wszystkich poza swoją rodziną i przyjaciółmi. Zmieniło się to jednakże w 1864, gdy 21-letni samuraj z klanu Aizu, znany z lojalności wobec szogunatu Tokugawów i sprzeciwiania się Lojalistom Cesarskim, został zmuszony do popełnienia seppuku (rytualnego samobójstwa). Podczas pogrzebu Hijikata publicznie płakał. Później w tym samym roku, utworzył wraz z Kondō Isami Shinsengumi (początkowo grupa działała jako Rōshigumi). Kondō wraz z dwoma innymi (Serizawa Kamo i Niimi Nishiki) byli dowódcami grupy, podczas gdy Hijikata został jednym z kilku zastępców. Shinsengumi pełniło funkcje policyjne w Kioto, zwalczając działalność tzw. Lojalistów opowiadających się za przywróceniem władzy cesarzowi. Ich działalność była sankcjonowana przez daimyo Aizu, Matsudairę Katamori.
Serizawa i Niimi wkrótce zaczęli nadużywać władzy, wywołując walki, pijąc i dopuszczając się wymuszeń, co niszczyło reputację Shinsengumi. Hijikata zebrał na to dostatecznie wiele dowodów, by rozkazać Niimi popełnienie seppuku. Serizawa i jego grupa zostali zamordowani, co uczyniło z Kondō jedynego dowódcę Shinsengumi z Hijikatą jako zastępcą.
Liczebność grupy wzrosła do 140 osób. Gromadziła ona także rolników i kupców, którzy w razie upadku szogunatu mogli stracić środki do życia. Przestrzeganie praw ustanowionych przez Shinsengumi w obrębie Kioto było ściśle egzekwowane, a Hijikata słynął z ich ostrego wymuszania swoim mieczem, Kanesadą. Stąd wzięło się jego przezwisko: "Demon Shinsengumi". Z równą surowością wymuszał przestrzeganie reguł w szeregach Shinsengumi. Dezerterzy i zdrajcy byli zmuszani do seppuku; przytrafiło się to między innymi Yamanami Keisuke, jednemu z bliskich przyjaciół Hijikaty, gdy próbował opuścić Shinsengumi w roku 1865.
Po tym jak Kondō poddał się Armii Cesarskich Lojalistów i został stracony w kwietniu 1868, Hijikata poprowadził Shinsengumi w ostatniej bitwie przeciwko zabójcom swojego towarzysza. Zdawał sobie sprawę, że walka jest przegrana. Znajomemu lekarzowi powiedział: "Nie przystępuję do bitwy, żeby wygrać. Rząd Tokugawów upada i byłoby hańbą, gdyby nie było nikogo, kto pójdzie na dno razem z nim. Dlatego muszę iść. Będę walczył w najlepszej bitwie swojego życia, żeby umrzeć za kraj."
Zginął dosiadając konia w walce, 11 maja 1869, zabity przez kulę, która strzaskała dolną część pleców. Miejsce pochówku nie jest znane. Kamień pamiątkowy znajduje się z pobliżu Itabashi Station w Tokio, obok Kondō Isami.
Wiersz śmierci powierzony Ichimurze Tetsunosuke krótko przed śmiercią Hijikawy:
Choć moje ciało może zmarnieć na wyspie Ezo,
Mój duch strzeże mego pana na wschodzie.
Historia Hijikaty i Shinsengumi jest w kulturze japońskiej bardzo popularna. Powstało o nich kilka książek i anime. W Japonii jest wiele fanklubów Hijikaty.
Shinomori Aoshi, fikcyjna postać z serii anime i mangi Rurōni Kenshin jest luźno oparta na Hijikacie.
