Histony
Z Wikipedii
Histony – Zasadowe białka wchodzące w skład chromatyny, neutralizujące jej kwasowy charakter, o niewielkiej masie cząsteczkowej (poniżej 23 kDa). Charakteryzują się dużą zawartością aminokwasów zasadowych, zwłaszcza lizyny i argininy, co nadaje im właściwości polikationów. Wiążą się z helisą DNA, która jest polianionem, tworząc nukleoproteiny, które są obojętne elektrycznie. Wyróżnia się pięć typów histonów:
- szczególnie bogatę w lizynę:
- H1 - najbardziej zasadowy, największy z histonów (zwany czasem histonem łącznikowym)
- H2A
- H2B
- szczególnie bogate w argininę:
- H3
- H4
Rdzeń każdego histonu jako białka jest niepolarną domeną globulinową. Polarne są obydwa końce, które zawierają właśnie aminokwasy zasadowe odpowiadające za polarność cząsteczki.
Histony H2A, H2B, H3 i H4 tworzą rdzeń nukleosomu, a histon H1 spina DNA wchodzące i schodzące z nukleosomu.
Histony wchodzące w skład chromatyny podlegają modyfikacjom posttranslacyjnym, co powoduje rozluźnienie chromatyny, co jest konieczne do przeprowadzenia replikacji DNA lub transkrypcji. Najczęstsze modyfikacje, którym podlegają histony w trakcie cyklu komórkowego to:
- acetylacja i deacetylacja
- metylacja i demetylacja - te modyfikacje są rzadko spotykane wśród innych białek
- fosforylacja i defosforylacja
Ogólnie histony są białkami niezwykle konserwatywnymi ewolucyjnie i występują u wszystkich organizmów, jednakże H1 wykazuje spore różnice nie tylko gatunkowe, ale także tkankowe, co nie jest spowodowane różnymi genami kodującymi go ale modyfikacjami posttranslacyjnymi.
