Ignacy Dembny
Z Wikipedii
Ignacy Dembny (ur. 21 lipca 1896 w Górze k. Kobylej Góry, zm. w 1981), polski wojskowy.
Uczestnik walk podczas I wojny światowej: początkowo, po przymusowym wcieleniu - w armii pruskiej na froncie wschodnim i zachodnim - po demobilizacji w grudniu 1918 przystąpił do organizujących się oddziałów Powstańców Wielkopolskich.
Jako powstaniec walczył przeciw Niemcom na froncie ostrzeszowsko-kępińskim, dowodził plutonem[1][2].
W czasie okupacji członek ruchu oporu (Organizacji Jedności Narodowej[3]) w Kaliszu, gdzie odpowiadał za dystrybucję ulotek, gazet i materiałów podziemnych[4]. Zadenuncjowany przez znanego kaliskiego adwokata, został wywieziony do Niemiec.
Wyzwolony w marcu 1945 przez wojska amerykańskie, kierował przez kilka miesięcy angielskim obozem przejściowym dla Polaków powracających do Polski[5].
Za zasługi powstańcze doceniony zarówno przez władze II Rzeczypospolitej, jak i przez PRL - uchwałą Rady Państwa nagrodzony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym[6] (1957) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7] (1968).
[edytuj] Przypisy
- ↑ Komisja Weryfikacyjna dla działaczy niepodległościowych i powstańców, zaświadczenie nr 1306 z 10.07.1938.
- ↑ Centralne Archiwum Wojskowe, zaświadczenie 3562 z 19.07.1965.
- ↑ http://www.stary.kalisz.pl/go_poprzezwieki_34.php
- ↑ ZBOWiD, oświadczenia z 26 lipca 1969 w zbiorach rodzinnych.
- ↑ Zachowana dokumetacja obozowa w archiwach rodzinnych.
- ↑ Uchwała Rady Państwa z 27.08.1957.
- ↑ Uchwała Rady Państwa z 23.12.1967.
