Józef Gałuszka
Z Wikipedii
Józef Gałuszka pełne nazwisko Józef Aleksander Gałuszka (ur. 17 marca 1893 r. w Szczurowej, zmarł 6 września 1939 r. pod Annopolem) - polski poeta, publicysta, pisarz, redaktor "Gazety Literackiej" (w latach 1931-1934).
Jego matką była Salomea Michalska, a ojcem pracujący jako rzeźbiarz w dworku rodu Kępińskich, Aleksander Gałuszka. Józef Gałuszka studiował na wydziale filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Walczył w I Wojnie Światowej po stronie Austrii (w latach 1914-1918) na froncie włoskim i rosyjskim oraz w wojnie polsko-bolszewickiej. 17 września 1929 roku poślubił malarkę i literatkę Edytę Mertlik.
Popularny w czasach międzywojennych, po wojnie został niemal zapomniany. Popełnił samobójstwo 6 września 1939 roku prawdopodobnie w obliczu tragedii narodowej. Jego grób znajduje się w Krakowie na Cmentarzu Zwierzynieckim. Stanisław Ignacy Witkiewicz namalował jego portret, a Bolesław Wallek-Walewski pisał muzykę do jego wierszy.
[edytuj] Poglądy i przypuszczalne powody zapomnienia
Na łamach Gazety Literackiej w której pracował Józef Gałuszka wygłaszano poglądy, które niejednokrotnie uważano za antysemickie. Gałuszka należał do grona najbardziej aktywnych redaktorów i był krytykowany przez Juliana Tuwima, który był żydowskiego pochodzenia. Z tego powodu na łamach Gazety Literackiej Gałuszka zamieścił swój artykuł pt. "O sparszywieniu obyczajów", w którym zaatakował Tuwima. Obydwaj poeci już do śmierci odczuwali do siebie antypatię. Po wojnie, gdy władzę w Polsce przejęli komuniści, Julian Tuwim miał być jednym z głównych doradców rządu do spraw polityki kulturalnej i najprawdopodobniej z jego inicjatywy usunięto utwory Gałuszki z bibliotek. Druk jego utworów w czasach PRL był zakazany.
Dopiero niedawno Prof. Jacek Kajtoch napisał pierwsze po wojnie wznowienie części utworów poety.
