Język staro-wysoko-niemiecki
Z Wikipedii
| Althochdeutsch | |
| Obszar | Niemcy i inne |
| Liczba mówiących | Język wymarły |
| Ranking | - |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki germańskie **Języki zachodniogermańskie ***Język staro-wysoko-niemiecki |
| Pismo | łaciński |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | - |
| Regulowany przez | - |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | - |
| ISO 639-2 | goh |
| SIL | - |
| W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata
 |
|
Język staro-wysoko-niemiecki - najstarsza forma języka niemieckiego.
Język staro-wysoko-niemiecki wyodrębnił się z grupy języków zachodniogermańskich ok. 500 r. na terenie Niemiec południowych i środkowych w wyniku procesu zwanego drugą przesuwką germańską (zob. prawo Grimma). W Niemczech północnych proces ten nie miał miejsca i rozwinął się tam odrębny język dolnoniemiecki.
[edytuj] Zobacz też:
pragermański † z pranordyckim†
wschodniogermańskie:
burgundzki † • gocki † • lombardzki † • wandalski †
zachodniogermańskie:
afrikaans • alzacki • angielski • denglisch • dolnoniemiecki • dolnosaksoński • flamandzki • fryzyjski • holenderski • dialekt holenderski • jidysz • limburgijski • lotaryński • luksemburski • niderlandzki • niemiecki • niemiecki w Austrii • oorlans • pensylwański • plautdietsch • schwyzertüütsch • scots • staroangielski † • starosaksoński † • staro-wysoko-niemiecki † • średnioangielski † • średnio-wysoko-niemiecki † • twents • wczesny nowoangielski † • wschodniodolnoniemiecki • wilamowski (wymysöryś) • wysokoniemiecki • Zuid-Gelders
skandynawskie:
bokmål • duński • farerski • islandzki • jämtlandzki • szwedzki • szwedzki Rinkeby • norn † • norweski • nynorsk • riksmål • starogotlandzki † • staronordyjski †
