Jadwiga Łubieńska
Z Wikipedii
Jadwiga Łubieńska z Hausnerów (ur. 10 października 1852, zm. 1930) - polska rzeźbiarka.
Córka Ottona Hausnera i Aleksandry Kownackiej. Wyszła za mąż za hrabiego Zdzisława Łubieńskiego 12 lipca 1871 uzyskując tytuł hrabiny Łubieńskiej. Studiowała rzeźbiarstwo we Florencji u Cassioli'ego, w jej sztuce widać tendencje do włoskiego weryzmu. Działała głównie w Warszawie w Klubie Zachęta oraz w Poznaniu w Towarzystwie Naukowym. Rzeźbiła głównie w marmurze np. popiersie hrabiego Ireneusza Załuskiego w Warszawie. Jest autorką pracy pt. Teresina (1879), którą artystka ofiarowała Towarzystwu Zachęty.
Wydała po francusku Visions d'Italie oraz po polsku: Podlaskie Hospody Pomyłuj (1872 - 1905), Z bożej łaski, Kronika 33 lat prześladowania unii przez naocznego świadka (wyd. Kraków 1908), Autorka wspomnień z odbytej we wrześniu 1907 podróży do Egiptu pt. Z krainy faraonów, którą napisała z Feliksem Józefowiczem.
[edytuj] Ważniejsze prace
- Teresina (1879)
- Popiersie hrabiego Ireneusza Załuskiego
- Jezus Chrystus na Górze Oliwnej widniejący na fasadzie kościoła Redemptorystów w Mościskach
- Popiersie Słowianki
