Jakub Gay
Z Wikipedii
Jan Jakub Gay (Jacob Gay) (ur. 29 listopada 1801 r., zm. 2 października 1849 r.) - polski architekt, dziadek Henryka Juliana Gaya, członek Instytutu Królewskiego Architektury w Londynie oraz Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu.
Po nauce w Korpusie Kadetów w Kaliszu, w latach 1822-1925 służył w wojskach Królestwa Polskiego. W roku 1830 z polecenia Ministerstwa Skarbu wyjechał na studia do Anglii, Holandii, Francji i Niemiec. Po powrocie do Polski zasłynął jako pierwszy w Warszawie architekt stosujący ozdoby architektoniczne z lanego żelaza i blachę cynkowaną do krycia dachów.
Jakub Gay był luteranem, jego ciało spoczywa na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.
[edytuj] Ważniejsze prace
- Bank Polski, Pl. Bankowy w Warszawie (1828-1830)
- oficyna przy ul. Elektoralnej 2 (razem z Antonio Corazzim)
- Ministerstwo Przemysłu i Handlu, Główny Urząd Miar, ul. Elektoralna 2 (1829-1830)
- Obelisk ku czci cara Aleksandra I na Cytadeli Warszawskiej (proj. 1829, rozebrany 1924)
- spichlerz w Modlinie nad Narwią (1832)
- Stara Papiernia w Konstancinie (1836-1838)
- Gościnny Dwór na Wielopolu (razem z Alfonsem Kropiwnickim) (1841)
- część gmachów Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności przy ul. Belwederskiej
- dom Nowakowskiego przy ul. Królewskiej
- stacja drogi żelaznej warszawsko-wiedeńskiej w Żyrardowie (1845)
- jatki w posesji Zrazowskiego przy ul. Nowy Świat 64 (1849)
- domy A. Cohna przy zbiegu ul. Przechodniej i Ptasiej
- dom własny przy ul. Grzybowskiej 19
- i inne.
[edytuj] Bibliografia
- Polski Słownik Biograficzny
- Łoza Stanisław: Architekci i Budowniczowie w Polsce. W-wa 1954.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Architektura przedwojennej Warszawy Jan Jakub Gay
