Jan Dobraczyński
Z Wikipedii
gen. bryg. Jan Dobraczyński (ur. 20 kwietnia 1910, zm. 5 marca 1994) – pisarz, działacz katolicki, żołnierz września 1939 i powstania warszawskiego, generał brygady. Od listopada 1982 na czele Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.
Od 1933 r. związany był z prasą katolicką. Przed wojną współpracował z ruchem narodowym, był członkiem Stronnictwa Narodowego. W latach 1936-1939 publikował w związanym z Obozem Narodowo-Radykalnym tygodniku "Prosto z Mostu". Uczestniczył w wojnie obronnej Polski w 1939 r. Podczas okupacji hitlerowskiej od grudnia 1939 współredaktor gazety "Walka" organu prasowego NOW. Oficer NOW i AK brał udział w powstaniu warszawskim początkowo jako oficer sztabu Grupy Północ a po jej likwidacji jako szef BIP na Mokotowie. Po kapitulacji w obozie jenieckim. Po powrocie do kraju publikował na łamach pisma "Dziś i Jutro" W latach 1952-1956 oraz 1985-1989 był posłem na Sejm z ramienia Stowarzyszenia PAX. Niejednokrotnie angażował się w politykę po stronie ówczesnych władz, zwłaszcza gdy stanął na czele Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.
W swojej twórczości prezentował problemy wynikające z wiary i katolickiej nauki moralnej. Popularność zyskały zwłaszcza jego realistyczne powieści o tematyce okupacyjnej (W rozwalonym domu, Najeźdźcy, A znak nie będzie mu dany). Z dzieł o tematyce katolickiej bardzo poczytne były wydane w 1951 r. Listy Nikodema, przedstawiające uczonego faryzeusza skłaniającego się ku przyjęciu chrześcijaństwa pod wpływem rozważań nad sensem ludzkiego cierpienia. Dobraczyński był również autorem licznych opowiadań, szkiców literackich, przekładów (m.in. utworów Francoisa Mauriaca), a także wspomnień.
Był laureatem wielu nagród polskich i międzynarodowych. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1967) oraz Krzyżem Virtuti Militari (1985). W 1993 roku, otrzymał medal Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata, przyznawany przez instytut Yad Vashem w Jerozolimie za pomoc ludności żydowskiej w czasie okupacji hitlerowskiej.
