Jan Frey-Bielecki
Z Wikipedii
gen. dyw. pil. Jan Ludwik Frey-Bielecki (1916-1994), generał pilot LWP.
Polski wojskowy i polityk pochodzący z rodziny polsko-niemieckiej. Po wybuchu II wojny światowej w ZSRR, od 1941 r. w Armii Czerwonej, w 1944 r. po przeszkoleniu przez NKWD zrzucony na tyły wojsk niemieckich. W 1945 r. szef Wojewódzkiego Urządu Bezpieczeństwa w Warszawie, w latach 1945-1946 szef WUBP w Krakowie.
Przeniesiony do wojska odbył kurs lotniczy i od tego czasu służył w lotnictwie. Od 1954 r. generał brygady i zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych. Przejściowo odsunięty od stanowiska, powrócił do władzy wraz z Władysławem Gomułką. W październiku 1956 r. wydał stacjonującej w Poznaniu jednostce lotniczej rozkaz zbombardowania radzieckiej kolumny pancernej maszerującej na Warszawę z Borne Sulinowo. W latach 1956-1962 dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju, pierwszy po wojnie Polak na tym stanowisku. Organizator nowoczesnych sił lotniczych i lotniczej służby medycznej, inspirator polskich konstrukcji samolotowych; reaktywował lotnictwo sportowe. Związany z rewizjonistycznym Klubem Członków Środowiska "Życie". Został usunięty z wojska w 1963 r. w wyniku reform jakie przeprowadzał w polskim lotnictwie, którym przeciwne były władze wojskowe ZSRR.
