Jan Raczkowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jan Raczkowski (ur. 22 sierpnia 1922 w Zajezierzu, zm. 31 stycznia 2003 w Warszawie), generał dywizji ludowego Wojska Polskiego, pilot, działacz państwowy okresu PRL.

Urodził się w Zajezierzu, powiecie Nieśwież na terytorium obecnej Białorusi, które po wybuchu II wojny światowej zostało wcielone do ZSRR. W latach 1942-1944 służył w partyzantce radzieckiej na Zachodniej Białorusi, jako dowódca zwiadu Oddziału "Żukow", a następnie "Szczors" Brygady im. Czapajewa. Od czerwca do grudnia 1944 służył w 193. Dywizji Piechoty Armii Radzieckiej. 15 grudnia 1944 wstąpił do Wojska Polskiego.

W 1945 ukończył Oficerską Szkołę Lotniczą w Dęblinie w stopniu podporucznika, a następnie w latach 1946-1947 kurs dowódców pułków przy OSL. W 1946 awansował na stopień porucznika. W marcu 1949 został dowódcą 5. Pułku Lotnictwa Szturmowego w Bydgoszczy. Już w 7 lat po wstąpieniu do wojska w 1952 został dowódcą 8. Dywizji Lotnictwa Szturmowego, którą dowodził do 1955. Studiował następnie w Akademii Lotniczej w Monino w ZSRR. Po powrocie z ZSRR zajmował kluczowe stanowiska w lotnictwie: w grudniu 1956 został dowódcą 3. Korpusu Lotnictwa Mieszanego w Poznaniu, stanowiącego podstawę Lotnictwa Operacyjnego, w latach 1957-1967 był Głównym Inspektorem Lotnictwa, od 1967 do 1972 dowódcą Wojsk Lotniczych. W 1957 został generałem brygady, a w 1963 generałem dywizji. Posiadał tytuł pilota wojskowego pierwszej klasy. W latach 1969-1972 był posłem na Sejm PRL V kadencji. W latach 1943-1944 był członkiem partii komunistycznej WKP(b), od 1944 - PPR, a od 1948- PZPR. W latach 1964-1975 był zastępcą członka KC PZPR.

Urlopowany z wojska w 1972 zajmował coraz mniej znaczące stanowiska w hierarchii władzy PRL, pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Komunikacji 1972-1982, później Konsula Generalnego PRL w Mińsku (1982-1987). Po powrocie do kraju w 1987 był przewodniczącym Komisji Braterstwa Broni Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. 30 marca 1988 został przeniesiony w stan spoczynku. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari (1946), Krzyżem Walecznych (1946), Krzyżem Partyzanckim, Orderem Odrodzenia Polski II (1977), III (1972) i IV klasy(1958), Orderem Sztandaru Pracy I (1986) i II klasy (1964), Złotym Krzyżem Zasługi (1954). Posiadał tytuł honorowy i odznakę "Zasłużony Pilot Wojskowy PRL".

Źródła: