Jan Zawiejski
Z Wikipedii
Jan Zawiejski, właśc. Jan Feintuch (ur. 20 czerwca 1854 w Krakowie, zm. 9 września 1922), architekt polski. Wywodził się z rodziny bogatych kupców żydowskich. protoplastą rodu był Marcin Feintuch - właściciel firmy spedycyjnej, którego synowie: Leon (od 1882 r nosił nazwisko Zawiejski, ojciec Jana) oraz Stanisław (od 1894 r noszący nazwisko Szarski) również zajmowali się działalnością handlową.
Odbył studia w Monachium i na Politechnice w Wiedniu (1873-1878). Był profesorem Krakowskiej Szkoly Przemysłowej, współpracownikiem pism "Architekt" i "Nowa Reforma", architektem miejskim Krakowa (1900-1914).
Przedstawiciel historyzmu, projektował budynki szkolne(przy Rynku Kleparskim 18 z 1901 r, ulicy Topolowej 20/22 z 1904 r czy ulicy Szlak 5-7 z 1911r), kamienice np. kamienicę Turnauów przy ulicy Siemiradzkiego 2 i ulicy Łobzowskiej 28 w latach 1889-90 oraz własną kamienicę zwaną "Jasnym Domem" na rogu ulic Biskupiej i Łobzowskiej z 1909 r a także m.in. gmach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1889-1893). W latach 1892-93 zbudował przy teatrze elektrownię (obecnie scena Miniatura) w stylu neorenesansowej willi. Na zlecenie Gminy Ewangelickiej zaprojektował dom przy ulicy Grodzkiej 58 nawiązujący do barokowej fasady kościoła św. Marcina w 1911 r. Zaprojektował budynek dawnego Zakładu Sanitarnego przy ulicy Prądnickiej 80 (obecnie Szpital im. Jana Pawła II) w latach 1913-1917. W 1909 r podjął się konserwacji budynków probostwa kościoła św. Krzyża przywracając im dawny średniowieczny wygląd. W latach 1907-1913 na zlecenie rady miejskiej kieruje przebudową pałacu Wielopolskich, który jest siedzibą krakowskiego Magistratu. Z prac, które znajdują się poza Krakowem należy wspomnieć budowę "Starego Domu Zdrojowego" w Krynicy prowadzoną w latach 1886-1889 wspólnie z Janem Niedzielskim.
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
