Jerzy Stempowski
Z Wikipedii
Jerzy Stempowski, pseudonim Paweł Hostowiec (ur. 10 grudnia 1893 w Krakowie – zm. 4 października 1969 w Bernie), polski eseista i krytyk literacki. Uznawany obok Tadeusza Boya Żeleńskiego, za najznakomitszego polskiego eseistę XX wieku.
Pochodził z zamożnej ziemiańskiej rodziny osiadłej w 1894 roku na Ukrainie (majątek Szebutyniec nad Dniestrem). Studiował w Krakowie, Monachium, Genewie, Zurychu i Bernie. W 1919 roku podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, podróżował do Niemiec, Francji, i Szwajcarii, gdzie pracował w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w Bernie. W 1920 roku wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1921–1925 był korespondentem zagranicznym Polskiej Agencji Telegraficznej. W latach 20. był Wielkim Mistrzem Wielkiej Loży Narodowej Rytu Szkockiego. W okresie międzywojennym był między innymi, szefem gabinetu w Prezydium Rady Ministrów premiera Bartla (maj 1926) oraz wykładowcą w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. 18 września 1939 roku przekroczył granicę węgierską i wiosną 1940 roku dotarł do Berna, od 1941 roku zamieszkał w Muri, gdzie przebywał na emigracji. Współpracę z paryską Kulturą nawiązał w 1946 roku i w latach 1954–1969 publikował w niej kolumnę Pamiętnik niespiesznego przechodnia (felietony i eseje).
Był synem Stanisława Stempowskiego.
[edytuj] Twórczość
- Pielgrzym (Warszawa, 1924)
- Pan Jowialski i jego spadkobiercy (1931)
- Chimera jako zwierzę pociągowe (1933)
- Nowe marzenia samotnego wędrowca (1935)
- Pełnomocnictwa recenzenta (1938)
- Europa w 1938-1939 (1939)
- Dziennik podróży do Austrii i Niemiec (listopad-grudzień 1945) (Rzym, 1946)
- Ziemia berneńska (La Terre bernoise, Genewa, 1954, wydanie polskie 1990)
- Eseje dla Kassandry (Paryż, 1961)
- Od Berdyczowa do Rzymu (Paryż, 1971)
- Listy z ziemi berneńskiej (Londyn, 1974)
- Eseje (1984)
- Szkice literackie (1988)
- Listy do Jerzego Giedroycia (1991)
- Zapiski dla zjawy (oryginał francuski: Notes pour une ombre suivi de Notes d'un voyage dans le Dauphiné) (2004)
