Jerzy Szletyński
Z Wikipedii
Jerzy Ludwik Szletyński (ur. 19 czerwca 1894 w Jędrzejowie[1] - zm. 25 maja 1915 w Kamienicy) - starszy sierżant I Brygady Legionów Józefa Piłsudskiego, założyciel i drużynowy drugiej powstałej drużyny harcerskiej w Łodzi, "Dwójki" (2 ŁDH), patriota. Posiadał olbrzymi zapał do pracy harcerskiej i harcerskiego stylu życia, zginął w walce jako bohater.
Jerzy Szletyński, urodził się jako drugi syn Mikołaja i Zofii z Daszewskich, wnuk Ludwika Szletyńskiego, porucznika 7 pułku piechoty liniowej Królestwa Polskiego.
Od 1 sierpnia 1895 roku mieszkał z rodzicami w Łodzi przy ul. Nawrot 54. Uczęszczał do Gimnazjum Handlowego, później do Gimnazjum Radwańskiego w Łodzi. Od najmłodszych lat należał do "Sokoła", "Zarzewia", którego był współtwórcą na terenie Łodzi.
Od 14 sierpnia 1908 r. do 23 listopada 1909 r. przebywa w Krakowie, gdzie uczestniczy w szkoleniach i ćwiczeniach organizacji niepodległościowych. W 1912 r. powstaje 2 Łódzka Drużyna Harcerzy im. Waleriana Łukasińskiego. Jej pierwszym drużynowym zostaje Jerzy Szletyński. We wrześniu 1913 roku przejmuje z rąk Tadeusza Kalusińskiego prowadzenie drużyn skautowych w Łodzi, stając się komendantem Łódzkiego harcerstwa. Jego działalność była wobec ówczesnych władz zagrożeniem dla Rosjan, gdyż propagowała dążenia niepodległościowe. Jego praca jest doceniona zarówno przez podwładnych jak i przełożonych. Sukcesy wychowawcze doprowadzają do tego, iż 1 marca w 1914 r. zostaje aresztowany wraz z drużyną w czasie zajęć terenowych. W więzieniu przebywa do 28 marca 1914 roku. W dniu 28 października 1914 r., wymaszerował na czele plutonu skautów z Łodzi, przez Łask, Wieluń, Częstochowę, do I Brygady Legionów.
2 listopada 1914 roku mianowany podoficerem, przybiera pseudonim "Młocki". 16 listopada bierze udział w bitwie pod Krzywopłotami. Po bitwie pod Łowczówkiem stoczonej w Święta Bożego Narodzenia 1914 roku zostaje sierżantem. W maju 1915 roku uczestniczy w Bojach nad Nidą i ciężkiej Bitwie pod Konarami. Awansuje do stopnia starszego sierżanta.
23 maja 1915 roku, prowadząc atak swojego plutonu od wsi Kamienica zostaje ciężko ranny w głowę. W tym stanie pozostaje między liniami na polu bitwy do następnego dnia. 24 maja wieczorem koledzy - kaprale W. Lipieński i E. Pheiffer (późniejsi pułkownik i generał) - wynoszą go z ostrzeliwanego pola bitwy. Mimo pomocy lekarskiej zmarł nie odzyskawszy przytomności o godzinie 10:00 25 maja w 1915 roku.
Pochowany został na miejscu śmierci. Następnie przeniesiony na cmentarz w Olbierzowicach, a po wojnie na początku lat trzydziestych przeniesiono jego ciało na cmentarz do zbiorowej mogiły legionistów poległych w bitwie pod Konarami, na skraju lasu pod Beradzem.
Odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości. Jerzy Szletyński jest patronem 17 Łódzkiej Drużyny Harcerzy ZHR .
