John Keats
Z Wikipedii
John Keats (ur. 31 października 1795 w pobliżu Londynu, zm. 23 lutego 1821 w Rzymie) – angielski poeta, jeden z głównych przedstawicieli romantyzmu. Wywarł spory wpływ na twórczość tzw. prerafaelitów.
Zmarł na gruźlicę w wieku 25 lat. Ostatni rok życia spędził w Rzymie, dokąd wysłała go rodzina z myślą, że cieplejszy klimat polepszy stan jego zdrowia. Mieszkał w domu przy słynnych Schodach Hiszpańskich, nie był jednak szczęśliwy: na krótko przed śmiercią powiedział do przyjaciela: "w czasie ostatnich miesięcy czułem się, jakby już rosły na mnie kwiaty".
Wydał trzy tomy poezji (1817, kolejne: 1818 i 1820), zawierające ballady, ody i poematy, wśród nich nieukończony poemat Hyperion. Do najbardziej znanych utworów Keatsa należą "Oda do słowika", oda "Do urny greckiej" i poemat Endymion. Jego twórczość do dziś zadziwia wyjątkowym rytmem, prawie muzykalnością.
Autorem pierwszych przekładów poezji Keatsa na język polski był Jan Kasprowicz.
[edytuj] Bibliografia
Bibliography
- Addressed To Haydon
- Addressed to the Same
- Asleep! O sleep a little while, white pearl!
- Bards of Passion and of Mirth
- Bright star, would I were stedfast as thou art (1819)
- Calidore (a fragment)
- The Day Is Gone, And All Its Sweets Are Gone
- Dedication. To Leigh Hunt, Esq.
- A Dream, After Reading Dante's Episode Of Paolo And Francesca text
- A Draught of Sunshine
- Endymion: A Poetic Romance (1817)
- Epistle to John Hamilton Reynolds
- Epistle to My Brother George
- The Eve of Saint Mark
- The Eve of St. Agnes (1819)
- The Fall of Hyperion: A Dream (1817)
- Fancy (poem)
- Fill For Me A Brimming Bowl
- Fragment of an Ode to Maia
- Give Me Women, Wine, and Snuff
- Happy Is England! I Could Be Content
- Hither, Hither, Love
- How Many Bards Gild The Lapses Of Time!
- The Human Seasons
- Hymn To Apollo
- Hyperion (1818)
- I had a dove
- I stood tip-toe upon a little hill
- If By Dull Rhymes Our English Must Be Chain'd
- Imitation of Spenser
- In Drear-Nighted December
- Isabella or The Pot of Basil
- Keen, fitful gusts are whisp’ring here and there
- La Belle Dame sans Merci: A Ballad (1819)
- Lamia (1819)
- Lines (poem)
- Lines on Seeing a Lock of Milton's Hair
- Lines on The Mermaid Tavern
- Meg Merrilies
- Modern Love (Keats)
- O Blush Not So!
- O Solitude! If I Must With Thee Dwell
- Ode on a Grecian Urn (1819)
- Ode on Indolence (1819)
- Ode on Melancholy (1819)
- Ode to a Nightingale (1819)
- Ode to Apollo
- Ode to Fanny
- Ode to Psyche (1819)
- Oh! how I love, on a fair summer's eve
- On Death
- On Fame
- On First Looking into Chapman's Homer (1816) text
- On Leaving Some Friends At An Early Hour
- On receiving a curious Shell
- On Seeing the Elgin Marbles for the First Time
- On Sitting Down to Read King Lear Once Again
- On the Grasshopper and Cricket
- On the Sea
- The Poet
- A Prophecy - To George Keats in America
- Robin Hood
- Sharing Eve's Apple
- Sleep and Poetry
- A Song of Opposites
- Specimen of an Induction to a Poem
- Staffa
- Stanzas
- Think Not of It, Sweet One
- This Living Hand
- To —
- To a Cat
- To A Friend Who Sent Me Some Roses
- To a Lady seen for a few Moments at Vauxhall
- To A Young Lady Who Sent Me A Laurel Crown
- To Autumn
- To Ailsa Rock
- To Autumn (1819)
- To Byron
- To Charles Cowden Clarke
- To Chatterton
- To Fanny
- To G.A.W. (Georgiana Augusta Wylie)
- To George Felton Mathew
- To Georgiana Augusta Wylie
- To Haydon
- To Homer
- To Hope
- To John Hamilton Reynolds
- To Kosciusko
- To My Brother
- To My Brothers
- To one who has been long in city pent
- To Sleep
- To Solitude
- To Some Ladies
- To the Nile
- Two Sonnets on Fame
- When I have fears that I may cease to be (1818) text
- Where Be Ye Going, You Devon Maid?
- Where's the Poet?
- Why did I laugh tonight?
- Woman! when I behold thee flippant, vain
- Written in Disgust of Vulgar Superstition
- Written on a Blank Space
- Written on a Summer Evening
- Written on the Day that Mr Leigh Hunt Left Prison
- Written Upon the Top of Ben Nevis
- You say you love
