Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty
Z Wikipedii
Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty znajdująca się na Salwatorze w Krakowie powstała w XVII wieku, między 1689 a 1690 r. Została zbudowana na miejscu poprzedniej, spalonej kaplicy. Inicjatorką budowy była Justyna Oraczewska, należąca do klasztoru Norbertanek. Obecnie istniejący budynek był wielokrotnie remontowany, zachowało się niewiele oryginalnych elementów. Niedaleko siebie położone są trzy świątynie: św. Małgorzaty, Norbertanek i Najświętszego Salwatora (odległość ok. 100 metrów). Obecnie kaplicę można zwiedzić po mszy, która odprawiana jest raz dziennie w pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca od maja do października.
[edytuj] Budowa i wnętrze kaplicy:
Drewniana, o konstrukcji zrębowej wykonana na centralnym ośmiobocznym planie. Ściany zewnętrzne oszalowane są pionowymi deskami (rekonstrukcja z lat 80. XX. wieku), a dach pokrywa gont. Główne wejście do kaplicy prowadzi przez portal z nadprożem wyciętym w tzw. "ośli grzbiet" i jest ozdobione zabytkowymi okuciami przy drzwiach z XVII wieku.
Wnętrze świątyni podlegało również częstym zmianom, obecnie możemy w niej zobaczyć ołtarz pochodzący z sąsiedniego kościółka Najświętszego Salwatora oraz drugi - z kościółka św. Wojciecha. Natomiast dawne wyposażenie kaplicy przeniesiono w XX wieku do klasztoru Norbertanek, bowiem kaplica nie była wtedy użytkowana.
