Karol XIV Jan Bernadotte

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Karol XIV Jan

Karol XIV Jan, nazwisko rodowe Jean Baptiste Bernadotte, później Jean Baptiste Jules Bernadotte (ur. 26 stycznia 1763 w Pau, zm. 8 marca 1844 w Sztokholmie), marszałek Francji w latach 1804–1811, książę (franc. diuk) Pontecorvo, od 1818-1844 król Szwecji (jako Karol XIV) i Norwegii (jako Karol III).

Wywodził się z drobnej burżuazji. Był synem prokuratora z Pau. Swą karierę wojskową rozpoczął już w armii królewskiej (był sierżantem). Jego kariera rozwijała się wojsku rewolucyjnym. Bernadotte będąc porucznikiem awansował od razu do stopnia szefa batalionu. Po bitwie pod Fleurus został mainowany generałem dywizji.

Był jednym z generałów, którzy nie poparli zamachu stanu 18 brumaire'a i przez pewien czas usiłował nawet zawiązać spisek wojskowy w celu obalenia władzy Napoleona Bonapartego jako pierwszego konsula.

Jego żona, Dezyderia, była szwagierką Józefa Bonapartego, a także, przez pewien czas, narzeczoną Napoleona Bonapartego. Do stopnia marszałka został nominowany 19 maja 1804.

W 1805 objął komendę nad pierwszym korpusem Wielkiej Armii. W 1806 Napoleon nadał mu tytuł diuka utworzonego księstwa Pontecorvo.

W 1810 adoptowany przez króla Szwecji Karola XIII, 21 sierpnia t.r. został ogłoszony następcą tronu Szwecji. W 1812 doprowadził do sojuszu z Rosją, w 1813 dowodził Armią Północną koalicji antynapoleońskiej (szwedzkim korpusem) na terenie Niemiec. Wstąpił na tron w 1818.

Z osobą Bernadotte wiąże się pewna anegdota związana z jego czynnym udziałem w Rewolucji Francuskiej. Walczył w niej po stronie Republiki jako zaciekły przeciwnik monarchów. Jednakże historia potrafi być przewrotna, gdyż sam w końcu został królem Szwecji. Często służba dziwiła się czemu kąpiący się król szczelnie zamyka drzwi. Gdy umarł, okazało się, że z czasów Rewolucji pozostał mu tatuaż na piersi: "śmierć monarchom!"