Kazimierz Raczyński

Z Wikipedii

Kazimierz Raczyński herbu Nałęcz (ur. 2 marca 1739 w Wojnowicach, zm. 25 listopada 1824) - generał wojska polskiego, marszałek nadworny koronny, poseł na Sejm Wielki.

Syn Wiktora (1698-1764) i Magdaleny Działyńskiej (1719-1743), siostry Augustyna. Absolwent Akademii Lubrańskiego. Karierę polityczną rozpoczął podczas elekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego jako stronnik przyszłego monarchy. Został wówczas marszałkiem konfederacji wielkopolskiej i posłem na sejm konwokacyjny. Jednocześnie rozwijała się jego kariera wojskowa. Od stopnia rotmistrza awansował na generała wojsk koronnych w 1768. W tym także roku nabył Czerwonogród, w którym został starostą oraz Rogalin, gdzie w pałacu zgromadził bibliotekę, która dała początek Bibliotece Raczyńskich.

W okresie Sejmu Czteroletniego jako konserwatysta sprzeciwiał się reformom. Jednocześnie był stronnikiem Rosji, współpracując z ambasadorem von Stackelbergiem, a od 1776 na pensji rosyjskiej, otrzymał jurgielt od carycy Katarzyny II w ramach rekompensaty za utracony majątek podczas konfederacji barskiej.

Pisarz wielki koronny w latach 1768-1776, następnie starosta generalny Wielkopolski 1778-1793, marszałek nadworny koronny 1783-1793. W latach 1780-1784 i 1786-1788 członek Rady Nieustającej, marszałek tej Rady 1782-1784. W latach 1786-1788 kierownik departamentu Policji.

Uczestnik konfederacji targowickiej, poseł na sejmie grodzieńskim 1793. W dniu wybuchu powstania kościuszkowskiego opuścił Warszawę. Po rozbiorach zaprzestał działalności publicznej.

W latach 1797- 1804 przewodniczący Komisji Bankowej, powołanej do likwidacji bankowości polskiej.

Otrzymał tytuł hrabiowski 6 lipca 1798 w Belinie.

Był wykształconym miłośnikiem architektury. Jako przewodniczący Komisji Dobrego Porządku w Poznaniu przyczynił się do rozwoju miasta. W Poznaniu odbudował Zamek Królewski w 1783, wzniósł odwach, Bramę Wroniecką. W 1787 został właścicielem Pałacu w Warszawie.

Za zasługi dla Stanisława Augusta Poniatowskiego odznaczony Orderem Orła Białego 13 marca 1774.

Opracował zbiór dokumentów Wielkopolski, który został wydany przez jego wnuka Edwarda w 1840. Był to Kodeks dyplomatyczny wielkiej Polski.

Przez całe swoje życie wyznawał zasadę lojalności wobec każdorazowego rządu, stając się prekursorem i teoretykiem późniejszego trójlojalizmu.

Przez małżeństwo swojej córki Michaliny z Filipem Raczyńskim został dziadkiem Atanazego i Edwarda.