Koniczyna białoróżowa
Z Wikipedii
| Koniczyna białoróżowa | |
 Trifolium hybridum |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Podklasa | różowe |
| Rząd | bobowce |
| Rodzina | bobowate |
| Rodzaj | koniczyna |
| Gatunek | koniczyna białoróżowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Trifolium hybridum | |
| L. | |
Koniczyna białoróżowa (koniczyna szwedzka) (Trifolium hybridum) to gatunek koniczyny. Bylina o nielicznych prosto wzniesionych, dętych łodygach, wysokości 30—60 cm. Przylistki skórzaste, liście przynasadowe na długich ogonkach (do 20 cm). Natomiast liście łodygowe i wierzchołkowe są na ogonkach. Okres kwitnienia zaczyna się w maju, a kończy w wrześniu. Kwiatostanem są kuliste główki z białą koroną, później różowiejąca. Żagielek znacznie dłuższy od skrzydełek i łódeczki. Kwiaty zapylane są przez pszczoły i trzmiele. Strąki 2 - 4- nasienne. Wyhodowano odmiany tetraploidalne. Koniczynę białoróżową wprowadzono do uprawy w miasteczku Alsik, w Szwecji. W innych krajach m.in. w Rosji uprawia się ją od połowy XIX w. Ma mniejsze wymagania glebowe od koniczyny czerwonej. Roślina źle znosi suszę. Nasiona dojrzewają o 10 - 15 dni wcześniej od nasion koniczyny czerwonej Pędy zawierają 75% wody, 4,1% białka, 0,7% tłuszczu, 5,2% celulozy, 11,6% bezazotowych substancji wyciągowych, 2,4% popiołu; 100kg zielonej masy zawiera 22,8 jednostki pokarmowej, 3,1 kg białka strawnego, 340 g wapnia, 50 g fosforu i 4000 mg karotenu. Plon siana wynosi 3,5—6 (do 7) t z 1 ha, plon nasion 200—300 kg z 1ha.
[edytuj] Zastosowanie
W lecznictwie ludowym napar z kwitnącego ziela stosowany jest jako środek przeciwzapalny, przeciwbólowy, zmiękczający i przeczyszczający, a także przy dusznicy bolesnej i bólach mięśniowych. Świeże liście używane są na okłady w tych samych przypadkach co liście koniczyny czerwonej.
