Kserokopiarka
Z Wikipedii
Kserokopiarka - urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów.
Nazwa kserokopiarka wywodzi się od nazwy firmy Xerox, gdzie powstała pierwsza kopiarka i której pierwsze modele kopiarek pojawiły się w Polsce w latach siedemdziesiątych XX wieku. Ponieważ nie było polskiej nazwy na nowe urządzenia, zaczęto je nazywać powszechnie ksero. Później nazwa przekształciła się w kserokopiarka.
Spis treści |
[edytuj] Zasada działania kserokopiarki
Zasadniczym elementem kopiarki jest metalowy wałek tzw. bęben (1) pokryty warstwą związków selenu lub organicznego fotoprzewodnika (OPC). Związki te wykazują właściwości fotoelektryczne, w ciemności są izolatorem prądu elektrycznego a światło generuje w nich nośniki prądu elektrycznego co odpowiada temu że warstwa przewodzi w tych miejscach prąd elektryczny. Bęben obraca się przechodząc przez kolejne etapy tworzenia obrazu.
[edytuj] Elektryzowanie
W pobliżu górnej części bębna umieszczona jest elektroda (2), elektroda ta elektryzuje bęben.
[edytuj] Naświetlanie
Naelektryzowana część bębna przechodzi nad miejscem (3) gdzie tworzony jest obraz kopiowanego dokumentu, w miejscach gdzie padnie światło zachodzi zjawisko fotoelektryczne wewnętrzne, substancja pokrywająca bęben staje się przewodnikiem prądu elektrycznego i w tych miejscach bęben przestaje być naelektryzowany. Obraz kopiowanego elementu może być tworzony przez układ optyczny footokopiarki, a w nowszych modelach, zwanych cyfrowymi, kopiowany przedmiot jest oświetlany, obraz jest zamieniany na postać cyfrową, po obróbce i przekształceniu w komputerze kserokopiarki generuje światło oświetlające bęben.
[edytuj] Przenoszenie proszku na bęben
Następnie ta część bębna przesuwa się tuż obok wałka pokrytego (zazwyczaj czarnym) proszkiem (4) w wyniku przyciągania elektrostatycznego proszek z wałka proszkowego przeskakuje na bęben. Wałek proszkowy zintegrowany jest z kasetą przechowującą proszek i dotyka proszku. Trzymanie się proszku na wałku ułatwia to, że proszek jest ferromagnetykiem, a wałek jest namagnesowany, listwa w górnej części wałka proszkowego dozuje ilość proszku na tym wałku.
[edytuj] Przenoszenie na papier lub inny materiał
Papier (5) dotykając bębna pokrytego miejscami proszkiem, przejmuje proszek z bębna. By ułatwić przenoszenie się proszku z bębna na papier pod papierem umieszczona jest elektroda (6) o ładunku przeciwnego znaku niż ładunek elektryczny proszku, proszek jest przyciągany w kierunku papieru.
[edytuj] Wybielanie bębna i czyszczenie
Następnie bęben jest silnie oświetlany (7), by usunąć resztki ładunków elektrostatycznych pozostających jeszcze na bębnie. Listwa czyszcząca (8) usuwa resztki proszku, które nie przeszły na papier z bębna.
[edytuj] Utrwalanie
Papier pokryty proszkiem przechodzi między silnie ogrzanymi (ok. 200°C) wałkami (9), proszek ulega stopieniu i przykleja się do papieru. By uniknąć przyklejania się proszku do wałka utrwalającego jest on wykonany z teflonu lub delikatnie pokrywany olejem.
[edytuj] Drukarka laserowa
W identyczny sposób działają drukarki zwane laserowymi, z tym że dane do wydrukowania dostarczane są przez komputer do urządzenia naświetlającego bęben, a nie jak w przypadku kserokopiarki z modułu skanującego dokument. W drukarkach zwanych laserowymi stosuje się kilka technologii naświetlania bębna:
- laser wraz z układem optycznym kierującym światło w odpowiednie miejsce bębna,
- linijkę diodową (na listewce umieszczony jest rząd gęsto rozmieszczonych miniaturowych diod świecących),
- lampa świecąca cały czas i układ pochłaniający światło np. ciekłe kryształy.
[edytuj] Kserokopiarki cyfrowe
Urządzenia wielofunkcyjne (zawierające: skaner, drukarka, kserokopiarka, fax) lub kserokopiarki zwane cyfrowymi działają na trochę innej zasadzie. Składają się z komputera wewnętrznego, skanera i drukarki.
Komputer steruje całością a w szczególności skanuje kopiowany obraz, obraz w postaci cyfrowej może być przetwarzany przez komputer, następnie jest drukowany. W tanich urządzeniach stosuje się drukarki atramentowe w droższych laserowe lub laserowe kolorowe.
