Leszek Inowrocławski

Z Wikipedii

Leszek Inowrocławski (Kujawski) (ur. ok. 1275, zm. ok. 1340) – książę inowrocławski razem z młodszymi braćmi w latach 1287-1314 (do 1294 pod opieką matki), w 1296 w Gdańsku, od 1296 w Wyszogrodzie, w 1300 hołd lenny złożony Wacławowi II, w 1303 sprzedał Krzyżakom ziemię michałkowską, w latach 1303-1312 w niewoli czeskiej, od 1312 lennik polski w latach 1314-1320/4; w wyniku podziału między braci części księstwa z Inowrocławiem, abdykował.

Leszek był najstarszym synem księcia Inowrocławia Siemomysła i Salomei Pomorskiej. Po śmierci ojca z powodu zbyt młodego wieku znalazł się pod opieką matki Salomei i stryja Władysława Łokietka. Odebrał staranne wykształcenie – źródła określają go mianem litteratus. Udzielnym księciem inowrocławskim został w 1294 r., początkowo razem z braćmi. W 1296 r. korzystając ze śmierci księcia wielkopolskiego Przemysła II próbował zdobyć księstwo gdańskie, powołując się na pokrewieństwo z panującą tam wcześniej dynastią. Dosyć szybko jednak ustąpił z tej dzielnicy na rzecz Władysława Łokietka, otrzymując jako rekompensatę kasztelanię wyszogrodzką. W 1300 r. pod presją militarną nowo kreowanego króla Polski Wacława II został zmuszony do złożenia hołdu lennego. W 1303 r. Leszek zaangażował się w konflikt militarny ze swoim stryjem, księciem dobrzyńskim Siemowitem (mógł to być element walk z rządami czeskimi na Kujawach). Przedłużające się walki spowodowały tarapaty finansowe księcia inowrocławskiego, co stało się przyczyną zastawienia Krzyżakom ziemi michałkowskiej. Wkrótce potem wyjechał na Węgry w celu odszukania stryja Władysława Łokietka. Powody tej decyzji nie są znane. Podczas przedzierania się przez tereny opanowane przez Wacława II Leszek dostał się do niewoli czeskiej. Z więzienia został wypuszczony dopiero w 1312 r. W 1314 r., już jako lennicy Władysława Łokietka, Siemomysłowicze postanowili podzielić się swoją ojcowizną. Leszek, jako najstarszy, otrzymał najważniejszą część księstwa ze stołecznym Inowrocławiem. Cztery lata później książę zawarł z bratem Przemysłem układ o przeżycie. Pomiędzy 1323 a 1324 r. z nieznanych powodów Leszek zrezygnował ze swego księstwa, oddając całość władzy właśnie Przemkowi. Dwukrotnie w 1320 i 1339 składał zeznania podczas procesu polsko-krzyżackiego o Pomorze Gdańskie. Zmarł ok. 1340 r. i nie wiadomo, gdzie został pochowany. Nie był nigdy żonaty i nie pozostawił potomstwa.

4. Kazimierz I Kujawski zm. 14 grudnia 1267
			2. Siemomysł Inowrocławski zm. 1287
5. Konstancja Wrocławska zm. 21 lutego między 1253 a 1257
						1. Leszek Inowrocławski zm. ok. 1340
6. Sambor II Tczewski zm. 30 grudnia 1277 lub 1278
			3. Salomea Pomorska zm. między 1312 a 1314
7. Matylda Meklemburska zm. 23 listopada 1270