Lubań (szczyt)
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Lubań | |
| Państwo |  Polska, Europa |
| Pasmo | Gorce, Karpaty |
| Wysokość | 1225 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 49°29' N |
| Długość geograficzna | 20°20' E |
Lubań (1211 m m n.p.m.) - najwyższy szczyt Pasma Lubania w południowo-wschodniej części Gorców.
Pomiędzy dwoma wierzchołkami rozpościera się polana Wierch Lubania, dogodny punkt widokowy na Tatry, Pieniny i Beskidy, węzeł szlaków turystycznych. Na polanie działa od lat 60. XX w. studencka baza namiotowa. Czynna jest w miesiącach wakacyjnych. Początkowo należała do BPiT "Almatur" z Krakowa, obecnie do krakowskiego Oddziału Akademickiego PTTK. Zawsze prowadzona była przez przewodników z Krakowskiego Studenckiego Koła Przewodników Górskich. Od kilkunastu lat gospodarzem bazy jest niezmiennie Leszek Ogórek. Baza słynie ze wspaniałych widoków i smakowitych naleśników; do minusów mogą należeć problemy z wodą, którą należy czerpać z położonego w pobliżu niewielkiego źródełka.
Poniżej polany, na południowym stoku zobaczyć można wychodnię piaskowców magurskich z ambonką skalną, zwaną Samorodami. Stało tu schronisko turystyczne zbudowane w latach 1936-1939 przez Tatrzańskie Towarzystwo Narciarskie. Schronisko miało ok. 100 miejsc noclegowych. Podczas II wojny światowej był tu punkt etapowy i zaopatrzeniowy polskich partyzantów. Schronisko spalili Niemcy 24 września 1944 r.
Kolejne schronisko powstało zbudowane zostało przez PTTK w latach 1973-1974 na polanie Wyrobek, na pd. od szczytu. Był to mały obiekt przeznaczony dla turystyki kwalifikowanej, zwany "Bacówką". Spłonęła doszczetnie w styczniu 1978 r.
