Partyzant
Z Wikipedii
Partyzant (wł. partigiano - stronnik) - żołnierz nieregularnych oddziałów prowadzączych walki oraz działania dywersyjne na terenach zajętych przez wroga.
Spis treści |
[edytuj] Partyzant a terrorysta lub bandyta
W obecnej chwili trudno jest jednoznacznie określić, czy konkretny bojownik jest terrorystą czy partyzantem. Chociaż w teorii partyzant nie zabija ludności cywilnej, to w praktyce zdarzają się takie przypadki. Poza tym partyzant, jako żołnierz, powinien nosić mundur wojskowy lub przynajmniej jakieś oznaczenie przynależności do wojska. Jednak o ile w wypadku partyzantów walczących w lasach czy w górach jest to możliwe, to już na terenie miasta – nie.
Określanie konkretnych bojowników mianem partyzantów bądź terrorystów jest w wielu wypadkach wybitnie subiektywne. Zwłaszcza propaganda wojenna zazwyczaj odnosi się do wiernych danej stronie oddziałów jako "partyzanckich", a do wrogich jako "terrorystycznych" (dawniej "bandyckich").
[edytuj] Najbardziej znani polscy partyzanci
[edytuj] II wojna światowa
- Hubal (Henryk Dobrzański) - ostatni żołnierz kampani wrześniowej i pierwszy dowódca partyzancki
- Jędruś (Władysław Jasiński) - twórca Jędrusiów na Kielecczyźnie
- Bohun - Dąbrowski (Antoni Szacki) - d-ca Brygady Świętokrzyskiej
- Ponury (Jan Piwnik) - członek Armii Krajowej
[edytuj] Żołnierze wyklęci po II wojnie światowej
- Łupaszko - (Zygmunt Szendzielarz) - d-ca 5. Wileńskiej Brygady AK
- Ogień - (Józef Kuraś) - na Podhalu
[edytuj] Zobacz też
- powstaniec, AK, NSZ, BCh, samoobrona, wojna podjazdowa, Lisowczycy.
