Ludomir Śleńdziński
Z Wikipedii
Ludomir Śleńdziński (ur. 1889 w Wilnie - zm. 1980 w Krakowie) - malarz, rzeźbiarz, pedagog. Oprócz malarstwa sztalugowego uprawiał malarstwo ścienne i dekoracyjne - hotel "Orbis" w Zakopanem (1954). Jego twórczość nawiązywała do XIX w. klasycyzmu wileńskiego oraz do sztuki XV i XVI w. Tworzył kompozycje figuralne i portrety, obrazy malowane na drewnie i polichromowane reliefy.
W 1909 rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Dyplom akademii otrzymał w 1916.
Po studiach, w roku 1920 wrócił do Wilna. Był założycielem i prezesem Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków.
Liczne wystawy indywidualne i zbiorowe w Krakowie, Lwowie, Warszawie i w Wilnie.
Podróżował m.in. do Francji, Włoch i na Bliski Wschód.
W 1929 został profesorem nadzwyczajnym a w 1938 profesorem zwyczajnym katedry malarstwa monumentalnego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W latach 1929-1939 był jednocześnie prodziekanem i dziekanem tej uczelni. W latach 1945-1960 był profesorem rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. W okresie od 1948 do 1956 był jej prorektorem i rektorem.
Współzałożyciel Instytutu Propagandy Sztuki (IPS) w Warszawie. Wystawy zbiorowe IPS w Warszawie, Krakowie i Poznaniu.
Otrzymał szereg nagród i odznaczeń, m.in. złoty medal w Paryżu na międzynarodowej wystawie "Sztuka i Technika" za obraz "Portret matki".
[edytuj] Źródła
- Kazimierz Brakoniecki, Jan Kotłowski, Lech Lechowicz Wileńskie środowisko artystyczne 1919-1945, Olsztyn 1989
