Ludwik (książę Enghien)
Z Wikipedii
Ludwik de Enghien, Ludwik de Burbon-Condé, fr. Louis-Antoine-Henri de Bourbon-Condé, duc d'Enghien (2 sierpnia 1772 - 21 marca 1804). Pochodził z rodu Kondeuszy, spokrewnionych z domem królewskim Burbonów (wielokrotnych kandydatów na królów Francji i Polski).
Był jedynym synem Ludwika VI Henryka - księcia Condé i Matyldy Orleańskiej - siostry Ludwika Filipa Józefa, księcia Orleanu. Urodził się w Chantilly.
Po śmierci Ludwika XVI i jego małoletniego syna Ludwika (1785-1795) został ogłoszony przez część rojalistów następcą tronu, jako Ludwik XVII. W 1789 r. uciekł przed wydarzeniami rewolucyjnymi i przebywał na emigracji w Belgii. Tam w sekrecie poślubił księżniczkę Charlottę de Rohan-Rochefort - siostrzenicę kardynała de Rohan, i osiadł w Ettenheim, w Badenii. W sytuacji trwającej wojny z Anglią stanowił zagrożenie władzy dla Napoleona Bonaparte, pierwszego konsula i samozwańczego dyktatora, toteż, z rozkazu Napoleona, a za namową ministra Talleyranda, został w marcu 1804 r. porwany z neutralnej Badenii, oskarżony o udział w spisku antyfrancuskim i rozstrzelany w zamku Vincennes.
Zobacz też: Ludwik XVII Burbon
