Mały Kieżmarski Szczyt
Z Wikipedii
| Mały Kieżmarski Szczyt | |
| Państwo | Słowacja, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 2 513 m n.p.m. |
| Data zdobycia | [[XVII wiek]] |
Mały Kieżmarski Szczyt (słow. Malý Kežmarský štít), Szczyt Webera – szczyt o wysokości 2513 m n.p.m. należący do masywu Kieżmarskich Szczytów. Wierzchołek znajduje się w bocznej grani Tatr, na północ od Kieżmarskiego Szczytu (Kežmarský štít), oddziela je Kieżmarska Przełęcz Wyżnia (Vyšná Kežmarská štrbina). Pod ściany Małego Kieżmarskiego Szczytu podchodzą następujące doliny tatrzańskie:
- Dolina Zielonego Stawu (Dolina Zeleného plesa) należąca do systemu Doliny Kieżmarskiej (Dolina Bielej vody Kežmarskej), przecina ją północno-zachodnia grań schodząca od szczytu odgradzając jej górne piętro - Miedzianą Kotlinę (Medená kotlina) – łączącą się z Doliną Dziką (Veľká Zmrzlá dolina)
- Świstówka Huncowska – górne piętro Doliny Huncowskiej (Huncovská kotlinka)
- Dolina Łomnicka (Skalnatá dolina).
W kierunku północno-wschodnim w grani Małego Kieżmarskiego Szczytu wyróżniają się formacje skalne:
- Niżna Kieżmarska Przełęcz (Nižná Kežmarská štrbina)
- Kieżmarska Kopa (Kežmarská kopa) 2233 m n.p.m.
- Złote Wrótka (Zlaté vrátka) ok. 2100 m n.p.m.
- Złota Czuba (Zlatý hrb) ok. 2111 m n.p.m.
- Rakuska Przełęcz (Nižné sedlo pod Svišťovskou), oddzielająca masyw Kieżmarskich Szczytów od sąsiadującej z Małym Kieżmarskim szczytem Rakuskiej Czuby (Veľká Svišťovka) 2037 m n.p.m..
W kierunku północno-zachodnim od Małego Kieżmarskiego Szczytu odchodzi grań, w której wyróżnia się szereg formacji skalnych:
- Złota Przełączka (Ušaté sedlo) 2230 m n.p.m.
- Złota Turnia (Ušatá veža) 2265 m n.p.m.
- Wielka Złota Kazalnica (Ušatá kazateľnica)
- Pośrednia Złota Kazalnica (Ušatá vežička)
- Mała Złota Kazalnica (Malá Ušatá kazateľnica)
W kierunku zachodnim odchodzi grzęda zakończona wypiętrzeniem Miedzianej Baszty. Północne ściany masywu schodzą w kierunku Zielonego Stawu Kieżmarskiego. Są to jedne z najwyższych ścian w Tatrach (ich wysokość od podnóża Kieżmarskiej Kopy wypiętrzona jest na ok. 900 m). W tej północnej ścianie taternicy wyróżniają m.in.: Złoty Kocioł (Kotol), Niemiecką Drabinę (Nemecký rebík), Złotą Ławkę (Zlatá lávka), Kieżmarską Drabinę (Kežmarský rebík), Złotą Drabinę (Zlatý rebík) i Złoty Kopiniak (Pavúkova veža).
Mały Kieżmarski Szczyt jest dostępny także dla turystów, ale tylko w towarzystwie tatrzańskiego przewodnika.
Pierwsze wejścia na Mały Kieżmarski Szczyt miały miejsce już na początku XVII wieku (często podczas wejść na Kieżmarski Szczyt). W nieco późniejszych czasach odnotowano wejście (od Wyżniej Kieżmarskiej Przełęczy), w którym wzięli udział: Adolf Gábriel, Frigyes Koromzay, György Koromzay, Adolf Nikházy, Samuel Weber 21 sierpnia 1889, zimą: Günter Oskar Dyhrenfurth i Alfred Martin 8 marca 1906 (podczas zdobywania Kieżmarskiego Szczytu).
