Magnituda
Z Wikipedii
Magnituda – parametr stosowany w pomiarach wielkości trzęsienia ziemi, wprowadzony w 1935 roku przez Richtera, wielkość używana w tzw. skali Richtera. Wielkość ta określona jest jako logarytm największej amplitudy drgań gruntu mierzonej w mikronach zarejestrowanych przez sejsmograf (określonego typu) położony w odległości 100 km od epicentrum trzęsienia. Tak dokładne określenie umożliwia łatwe porównywanie wstrząsów sejsmicznych w różnych miejscach kuli ziemskiej.