Maksymilian Thullie

Z Wikipedii

Maksymilian Marceli Thullie (ur. 16 stycznia 1853 we Lwowie, zm. 1 września 1939 we Lwowie) - polski inżynier, rektor Szkoły Politechnicznej we Lwowie, senator II RP.

Pochodził z francuskiej rodziny przybyłej do Polski w XVIII wieku. Odbył studia budowlane w Akademii Technicznej we Lwowie i politechnice w Wiedniu. Od 1878 pracownik naukowy Szkoły Politechnicznej w Lwowie. W latach 1890-1921 kierownik Katedry Budowy Mostów. Rektor uczelni (1894-1895) oraz dziekan Wydziału Inżynierii i Wydziału Inżynierii Wodnej. Od 1890 profesor nadzwyczajny, a od 1894 profesor zwyczajny.

Wybitny autorytet w dziedzinie teorii budowy mostów. Opracował pierwsze polskie podręczniki budowy mostów wszystkich typów. Badał wytrzymałość, rozkład sił i naprężenie elementów mostu. Wprowadził tzw. kryteriu Thulliego do wyznaczania najniekorzystniejszego położenia układu ciężarów skupionych w belce prostej. Brał udział jako rzeczoznawca przy budowie wiaduktu im. ks. Józefa Poniatowskiego w Warszawie.

Autor ponad 260 prac naukowych.

Doktor honoris causa Politechniki Warszawskiej. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta oraz papieskim medalem Pro Ecclesia et Pontifice.

W latach 1922-1935 senator RP, prezes parlamentarnego Klubu Chrześcijańskiej Demokracji. Wieloletni członek Rady Miejskiej Lwowa.
Pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Łyczakowskim.

[edytuj] Wybrane publikacje naukowe

• O krzywych influencyjnych (1878)
• Teorya mostów (1885)
• Podręcznik statyki budowli (1886)
• Przyczółki i filary kamienne... (1891)
• Mosty blaszane (1893)
• Mosty drewniane (1895-1898)
• Mosty sklepione (1902)
• Mosty kratowe żelazne (1905-1906)
• Mosty kamienne (1908)
• Budownictwo żelazno-betonowe (1909)
• Mosty łukowe i wiszące (1909)
• Teorja żelbetu (1915)
• Mosty żelbetowe (1921)
• Naprężenia drugorzędne w belkach kratowych (1928)

Źródło:

• Biogramy uczonych polskich, Część IV: Nauki techniczne (pod redakcją Andrzeja Śródki i Pawła Szczawińskiego), Ossolineum, Wrocław 1988