Max Berg
Z Wikipedii
Hala Stulecia (ob. Ludowa) we Wrocławiu
Max Berg (17 kwietnia 1870 w Szczecinie – 22 stycznia 1947 w Baden-Baden) - architekt niemiecki, miejski radca budowlany (architekt miejski) we Wrocławiu w latach 1909 - 1924, autor koncepcji urbanistycznej miasta (1919-1920 we współpracy z Richardem Konwiarzem i Ludwigiem Moshamerem).
Przed przybyciem do Wrocławia w 1909 roku pracował jako inspektor budowlany we Frankfurcie nad Menem. Był także autorem projektu przebudowy Berlina. Berg był zafascynowany gotykiem, pozostawał pod wpływem ekspresjonizmu, unikał jednak skrajnych kontrastów mas, tworząc budowle optycznie lekkie. Późne dzieła Berga stanowią przykłady klasycznego modernizmu. Na skutek konfliktu z radą miejską architekt złożył urząd udając się na przedwczesną emeryturę i poświęcił się głównie mistyce chrześcijańskiej.
[edytuj] Wybrane realizacje we Wrocławiu
- wczesnomodernistyczna Hala Stulecia (obecnie zwana Halą Ludową) we Wrocławiu (1911-1913) — pierwsza konstrukcja żelbetowa o tej skali (we współpracy z inżynierem Güntherem Trauerem i profesorem Heinrichem Müllerem)
- łaźnia przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie (obecnie pizzeria)
- budynek szkolny przy ul. S. Świstackiego
- budynek Liceum Ogólnokształcącego nr VII
- pawilony ekspozycyjne targów (zniszczone)
- elektrownie wodne na Odrze koło mostu Pomorskiego Południowego i Północnego
[edytuj] Niezrealizowane projekty
- projekt konkursowy Wielkiego Berlina z 1907
- koncepcja sanacji centrum miasta
- projekty wieżowców we Wrocławiu:
- w bloku śródrynkowym (obok Ratusza)
- na obecnym pl. Powstańców Warszawy
- na ul. Tęczowej u zbiegu z Prostą
- przy ul. Podwale/pl. Wolności
- projekt przebudowy centrum Zabrza z roku 1928.
